Borysada

Jakiś czas temu, nie wiadomo jak dokładnie to się stało, do uszu mieszczan doszły wieści o raju w Harmegiddo, ziemi obiecanej robotników i chłopów, ostoi socjalizmu - mieście Komuntern. Nim ktokolwiek zdążył zareagować, Krater Tauris opuściło 20 męskich mężczyzn, by przyłączyć się do budowy społeczeństwa bezklasowego.

Zabójcy(10) poszli w miasto. Zbierali informacje rozmowami i podsłuchem. Chcieli dowiedzieć się, w którym kierunku odeszli mężczyźni i czy jeszcze ktoś ma zamiar opuścić miasto.

Nikt więcej nie miał zamiaru opuszczać miasta. Osoby, które odeszły były głównie młodzikami, chcącymi zaznać smaku przygody, spróbować swoich sił z pustynnymi przeciwnikami i odnaleźć sobie żony spoza miasta (kobiet w mieście nie starczyło dla wszystkich mężczyzn biorąc pod uwagę, że działa tu poligamia. Chociaż was to akurat nie powinno martwić, bo w porównaniu z "turami", wasze małe, żałosne ciałka są na tyle nieatrakcyjne, że niemal nie było wśród was mężczyzny, który miał w tym mieście żonę. Cioty, znajdźcie sobie jakąś waifu w 2D). Było to więc niemalże kontrolowane opuszczenie. Ba, część mieszkańców nawet pożegnała emigrantów i wyposażyła na drogę. Nic czym trzeba by się przejmować.
Udali się na wschód.

-Cholera, pasuje to sprawdzić - rzekł Hiram do Dauda.
-To sprawdzaj - wzruszył ramionami Mistrz.
Wysłano dwóch zwykłych zabójców z podstawowym wyposażeniem. Udali się oni na wschód, bacznie rozglądając za jakimiś śladami egzystencji niedawnych mieszkańców Tauris.

Niestety, pustynia nie jest łatwym miejscem do poszukiwań. Piach zasypuje ślady a obozowiska znikają tak szybko jak się pojawiają. Dodając do tego, że ludzie z Tauris są dość wytrzymali i mogą długo wędrować bez odpoczynku, okazało się, że nie macie szans ich odnaleźć.

Zabójcy postanowili wrócić do miasta. Burrows, wysłuchawszy raportu, westchnął.
-No nic, przepadli. Nic z tym już nie zrobimy. Jesteście wolni, wracajcie do siebie - powiedział spokojnie i pogrążył się w zamyśleniu. Podszedł do okna, długo wpatrywał się w jakiś punkt. Zaczął gadać do siebie:
-Taaak. Nic dobrego z tego nie wyniknie. Pozostaje czekać. Pff, raj dla robotników. Chłop czy szlachcic - szyja i tak nie oprze się zimnemu ostrzu.
Dyplomata wrócił do swoich spraw.