Nazwa: Namila
Ludność: ok. 4136 (29% dzieci i młodzieży, 43% dorosłych, 28% starców)
Gang: 100 członków firmy
Wygląd: Miasto Namila jest bardzo... normalnym miastem. Nieco bloków, nieco domów jednorodzinnych, otoczone niskim murem. Nie brak mu jednak problemów. Kultura mieszkańców leży kompletnie. To dzikusy. Gorzej. To biurokraci. Są też wyraźne problemy ze służbą zdrowia. Pod miastem leżą rozległe jaskinie, do których jednak mieszkańcy zazwyczaj nie wchodzą. Jest tu też siedziba Hydroponny Corporation.
Opis ludności: Tutejsza ludność ma rysy słowiańskie. To pogrzani biurokraci i pracoholicy. W mieście znajduje się więcej urzędów niż prawdziwych miejsc pracy. Mieszkańcy są bardzo skrupulatni, ponurzy i szczegółowi. Podatki są nad wyraz wysokie, a prawa zakazują bardzo wielu rzeczy. Na każdego można znaleźć jakiś paragraf. Załatwienie tu jakiejkolwiek sprawy zakrawa na obłęd. W mieście rządzi parlament złożony z 500 (!) osób. Podczas posiedzeń sejmiku, często dochodzi do bójek lub kłótni o to, jakie nowe prawa powinno się wprowadzić. W sejmiku jest pięć partii: Honor i Godność, Namilskie Stronnictwo Pracownicze, Sojusz Urzędników Półdemokratycznych, Stowarzyszenie Mieszkańców i Bezruch poparcia Burncata. Jakim cudem to miasto jeszcze nie upadło? Nie wiadomo.
Sfera cywilna:
Żywność: Mało
Woda: Średnio
Materiały budowlane: Średnio
Medykamenty/chemia: Brak
Towary luksusowe: Brak
Surowce:
Metale: Średnio
Ropa: Dużo
Agonium: Brak
Dlanorum: Brak
Magazyny:
Części do pojazdów: Średnio
Części do robotów/cyborgów: Średnio
Broń palna: Dużo
Broń biała: Mało
Amunicja: Dużo
Inne: ?
Fabryki:
Oczyszczalnia wody (dzięki oczyszczalni wody, woda w kanalizacji nie może zostać zatruta. Można też filtrować brudną wodę tak, by znowu stała się czysta. Zatrucie wody nie wpływa na miasto. Poza tym ilość wody nie może spaść poniżej Mało)
Badania naukowe:
1. Technologia usuwania toksyn i drobnoustrojów z wody oraz organizmów żywych
Namila
-
Liadan
- Posty: 1018
- Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
- Tytuł: Matka Gąska
Re: Namila
Powrót systemu pieniężnego w Namili?
Kilkanaście lat temu w jednym z dawnych bunkrów odnaleziono duży zapas metalowych krążków. Po kilkumiesięcznych badaniach historycy zatrudnieni przez Urząd Miasta orzekli, że są to przedwojenne pieniądze zwane bilonem. Rzecz była o tyle dziwna, że krążki małej wielkości, wykonane z jakiegoś lekkiego, niewiele wartego stopu miały wysokie nominały (10, 20 i 50), a duże i cięższe miały nominały niskie (1, 2 i 5). Sprawę dodatkowo skomplikowało odnalezienie jeszcze mniejszych od poprzednich krążków, również z nominałami 1,2 i 5. W czasie pięcioletnich badań nie udało się znaleźć rozwiązania tej zagadki. Nikt nie potrafił również znaleźć zastosowania dla tego znaleziska. Nieużyteczne krążki leżały więc w magazynach.
Pewnego pięknego (no z tym to może nie przesadzajmy) dnia okazało się, że w kasie miejskiej brakuje środków na diety dla parlamentarzystów. Tragedia, coś z tym trzeba było natychmiast zrobić!
Któryś z urzędników przypomniał sobie o zalegających magazyn krążkach. Ale sprzedaż dóbr należących do miasta to nie taka prosta sprawa. Trzeba zachować procedury. Ogłoszono więc przetarg, potem drugi i …. NIC. Możliwości się wyczerpały, krążki nadal zalegały magazyn, środków na wypłaty brakowało…
Cała ta sytuacja zbiegła się z poszukiwaniem przez Hydroponny rozwiązania problemu z opłatami za wodę. Sam system dystrybucji był już gotowy, indywidualne wodomierze do pomiaru ilości pobranej wody praktycznie też. Tylko jak tu pobierać opłaty od mieszkańców? I tu rozwiązaniem okazały się krążki oferowane przez miasto.
Hydroponny wystąpiło z ofertą zakupu krążków w cenie 0,25 litra wody za 1 kg krążków. Ostatecznie cena wyniosła 0,5 litra wody za kilogram (ach, te łapówki). Ale i tak się opłaciło. Do wodomierzy nadają się krążki duże i stosunkowo ciężkie, o nominale 1,2 i 5. Obecnie wykorzystuje się krążki (przez wszystkich zwane żetonami) o nominale 1 (za to można mieć 10 litrów wody) oraz 5 (50 litrów wody). Żetony o nominale 2 nie są używane w mieście.
Żetony okazały się bardzo wygodnym środkiem płatniczym, gdyż dużo łatwiej jest wrzucić do kieszeni kilka żetonów, niż chodzić po mieście z kilkudziesięcioma kilogramami złomu. A przy tym woda jest potrzebna każdemu, a przelicznik niezwykle prosty…
Najmniejsze żetony odkupił od Hydroponny jakiś przedsiębiorczy mieszkaniec miasta za dwie ciężarówki części do maszyn. Podobno przebija nominał i wizerunek jakiegoś ptaka wybite na krążkach na wizerunki bogów z różnych miast i sprzedaje je tam jako amulety.
Kilkanaście lat temu w jednym z dawnych bunkrów odnaleziono duży zapas metalowych krążków. Po kilkumiesięcznych badaniach historycy zatrudnieni przez Urząd Miasta orzekli, że są to przedwojenne pieniądze zwane bilonem. Rzecz była o tyle dziwna, że krążki małej wielkości, wykonane z jakiegoś lekkiego, niewiele wartego stopu miały wysokie nominały (10, 20 i 50), a duże i cięższe miały nominały niskie (1, 2 i 5). Sprawę dodatkowo skomplikowało odnalezienie jeszcze mniejszych od poprzednich krążków, również z nominałami 1,2 i 5. W czasie pięcioletnich badań nie udało się znaleźć rozwiązania tej zagadki. Nikt nie potrafił również znaleźć zastosowania dla tego znaleziska. Nieużyteczne krążki leżały więc w magazynach.
Pewnego pięknego (no z tym to może nie przesadzajmy) dnia okazało się, że w kasie miejskiej brakuje środków na diety dla parlamentarzystów. Tragedia, coś z tym trzeba było natychmiast zrobić!
Któryś z urzędników przypomniał sobie o zalegających magazyn krążkach. Ale sprzedaż dóbr należących do miasta to nie taka prosta sprawa. Trzeba zachować procedury. Ogłoszono więc przetarg, potem drugi i …. NIC. Możliwości się wyczerpały, krążki nadal zalegały magazyn, środków na wypłaty brakowało…
Cała ta sytuacja zbiegła się z poszukiwaniem przez Hydroponny rozwiązania problemu z opłatami za wodę. Sam system dystrybucji był już gotowy, indywidualne wodomierze do pomiaru ilości pobranej wody praktycznie też. Tylko jak tu pobierać opłaty od mieszkańców? I tu rozwiązaniem okazały się krążki oferowane przez miasto.
Hydroponny wystąpiło z ofertą zakupu krążków w cenie 0,25 litra wody za 1 kg krążków. Ostatecznie cena wyniosła 0,5 litra wody za kilogram (ach, te łapówki). Ale i tak się opłaciło. Do wodomierzy nadają się krążki duże i stosunkowo ciężkie, o nominale 1,2 i 5. Obecnie wykorzystuje się krążki (przez wszystkich zwane żetonami) o nominale 1 (za to można mieć 10 litrów wody) oraz 5 (50 litrów wody). Żetony o nominale 2 nie są używane w mieście.
Żetony okazały się bardzo wygodnym środkiem płatniczym, gdyż dużo łatwiej jest wrzucić do kieszeni kilka żetonów, niż chodzić po mieście z kilkudziesięcioma kilogramami złomu. A przy tym woda jest potrzebna każdemu, a przelicznik niezwykle prosty…
Najmniejsze żetony odkupił od Hydroponny jakiś przedsiębiorczy mieszkaniec miasta za dwie ciężarówki części do maszyn. Podobno przebija nominał i wizerunek jakiegoś ptaka wybite na krążkach na wizerunki bogów z różnych miast i sprzedaje je tam jako amulety.
-
Liadan
- Posty: 1018
- Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
- Tytuł: Matka Gąska
