Wielki Konwój

[Borys]

[żeby nie przedłużać]

Przybyszów od razu zaprowadzono do sali władcy, chociaż król Colt wyglądał na zdumionego powrotem marines. Po wysłuchaniu rady jednej z zakapturzonych postaci w końcu się odezwał.
- A więc panowie wrócili? W sprawach handlowych mam nadzieję? - zapytał.

[Mark Subintabulat]

-Zgadza się. Przywieźliśmy towary zgodnie z porozumieniem. Czy ludzie waszej wysokości poczynili już przygotowania i zorganizowali uzgodnione na wymianę zasoby?

[Borys]

Król wyglądał na takiego, który nie ma pojęcia, o czym mówił przybysz i który nie wie, czy materiały na handel są przygotowane czy nie. Nagle podszedł do niego jeden z jego doradców i szepnął mu coś na ucho.
- Tak, tak. Wszystko gotowe. Czy przywieźliście tę żywność?

[Mark Subintabulat]

-Oczywiście, wszystko tak jak sierżant Xavier uzgodnił z waszą wysokością - odpowiedział McMillan z nutą lekko zakłopotania.
-Wszystko czeka na zewnątrz. Jeżeli wasza wysokość sobie tego życzy możemy niezwłocznie przystąpić do wymiany.

[Borys]

No i do tej wymiany doszło. Korpus dostarczył do Hiperborei poziom żywności, broni i sadzonki, a w zamian dostał dwa poziomy metalu i jeden materiałów budowlanych.
- Coś jeszcze? - spytał zniecierpliwiony (nie wiadomo czym) król Colt.

[Mark Subintabulat]

-Przepraszam waszą wysokość ale w umowie była mowa o 3 poziomach metalu. - zauważył pułkownik

Do króla Colta ponownie podszedł zakapturzony mężczyzna, ten sam co wtedy.
- [1 poziom żywności, 1 poziom broni białej i ciężarówka za 3 poziomy metalu.] To bardzo hojne z naszej strony, nieprawdaż? - zapytał monarcha dość znudzonym tonem.

[Borys]

Król przygryzł wargi, tak jakby rozwścieczyła go tak dobra pamięć przybyszów.
- Dobrze... niech wam będzie. Coś jeszcze? Jestem zmęczony i chcę odpocząć.

[Mark Subintabulat]

-Ostatnia sprawa wasza wysokość. Spodziewamy się, że wkrótce będziemy w posiadaniu większej liczby żywności. A ponieważ władze Hiperborei okazały się być rzetelnym kontrahentem chętnie kontynuowalibyśmy wymianę handlową i to ze znacznymi zniżkami. Jeżeli nawet nie żywnością to innymi towarami. Chcielibyśmy zatem prosić waszą wysokość na pozwolenie pozostania w mieście czwórki moich ludzi i założenia posterunku, dzięki któremu łatwiej będzie się nam prowadziło ze sobą komunikację.

[Borys]

Król wzdrygnął się.
- Nie sądzę, by był to dobry pomysł - odparł szybko. Zdanie zmienił po tym, gdy na ucho szepnął mu coś jeden z doradców. - Ale skoro chcecie to w porządku. Ale zostaniecie w tym pałacu w wyznaczonej przeze mnie komnacie, zrozumieliście? Żadnemu nie wolno opuszczać nocą tego budynku.

[Mark Subintabulat]

-Wasza wysokość ma pełne prawo ustalać zasady panujące we własnym pałacu. Jesteśmy bardzo radzi z takiego obrotu spraw. Przeładunek towarów już ukończyliśmy, a przed pałacem zaparkowaliśmy jedną z naszych ciężarówek, która w ramach umowy miała trafić do was. Konwój opuści miasto niezwłocznie. Do zobaczenia następnym razem wasza wysokość.
/Jeżeli wszystko poszło sprawnie to konwój pojechał do kolejnego miasta/
Następnie konwój ruszył w stronę Big Denu. Pułkownik McMillan nie zamierzał jednak ryzykować i zatrzymał konwój w odległości 5 kilometrów od miasta i pchnął zwiadowców w pojedynczym samochodzie aby udali się do bram Big Denu i dowiedzieli jak przedstawiają się warunki handlu.

[Borys]

Po opuszczeniu miasta pod rządami niezbyt gościnnego króla Colta, Konwój bez problemów dotarł do Big Den. To miasto nie robiło już takiego wrażenie, głównie dlatego, że... ledwo było go widać. Otoczone było skałami, które zaadaptowano do systemu murów. Nie to jednak było największym utrudnieniem, a gęsta mgła, pokrywająca obszar miasta. Skąd ona się brała? W samym centrum ponad chmurę pary wodnej wystawał wygięty i bogato zdobiony dach.
Strażnicy przy bramie, ubrani w dziwne, egzotyczne zbroje, z mieczami u boków zatrzymali przybyszów, zadając im pytanie w jakim celu przybyli i skąd pochodzą.

[Mark Subintabulat]

-Jestem sierżant Xavier z Korpusu Piechoty Morskiej. Nasza baza znajduje się w Kunn. Przybyliśmy z ofertą handlu, choć jesteśmy gotowi także inne formy współpracy. Mój dowódca pułkownik McMillan zatrzymał się z resztą konwoju kilka kilometrów za miastem. Chciałby otrzymać możliwość porozmawiania z przedstawicielem władzy tego miasta.

[Borys]

Strażnicy nie zatrzymywali już dłużej przybyszów i wpuścili ich do miasta. Jeden ze strażników przeprowadził Xaviera i jego ludzi uliczkami do pałacu. Po drodze ledwo można było dostrzec mieszkańców, mgła była bowiem bardzo gęsta. Ale tacy oczywiście byli, ubierali się skromnie, uśmiechali się często, a na targu nie brakowało żywności i materiałów luksusowych.
Sam pałac, który górował nad miastem, był równie imponujący wewnątrz zewnątrz co wewnątrz. Złote ornamenty, drogie tkaniny, posągi i płaskorzeźby, liczna sługa... niewiele jest takich miejsc w Harmegiddo.

W końcu xavier trafił do komnaty, w której przebywał władca tego miasta. Zasiadał na pięknie zdobionym, złoconym tronie w pełnej zbroi.
- Wielki wódz Big Den - Barmunk II - powiedział strażnik do Xaviera. - Panie, sierżant Xavier z Kunn.
Po tych słowach oddalił się. Barmunk wstał i podszedł bliżej, trzymając jedną ręką za pochwę miecza. Nie zareagował jednak agresją, a wyciągnął drugą ręką na powitanie.
- Słucham panów.
Był to dość młody mężczyzna jak na swoją pozycję. Wydawał się mieć nieco ponad trzydziestkę. Jego oczy, wąsy i broda były czarne, a zbroja wyglądała niemal tak samo jak zbroje straży.

[Mark Subintabulat]

/W nawiązaniu do poprzedniego posta, w którym napisałem, że McMillan chciałby się spotkać z przywódcą miasta i zakładając na podstawie powyższego wpisu, że była ona pozytywna...->/
-Jesteśmy wdzięczni za miłe powitanie jakie zgotowali nam pańscy ludzie. Mieszkańcy północnych miast u których zawitaliśmy nie byli w stanie powiedzieć nam czego możemy się spodziewać w Big Denie, dlatego miłym zaskoczeniem był dla nas widok waszego urokliwego miasta i zachowanie mieszkańców. Jestem pułkownik McMillan z Korpusu Piechoty Morskiej. Przybyłem tu reprezentować naszą organizację i miasto Kunn w kwestii potencjalnej wymiany handlowej. Chcielibyśmy się dowiedzieć czy Big Den ma nadwyżki pewnych surowców, które byłby skłonny wymienić i czego oczekiwalibyście w zamian.

[Borys]

Do sali wszedł jeden ze służących wodza Barmunka, niosący srebrną tacę z porcelanowymi kubeczkami, z których wydobywał się przyjemny aromat gorącej, zielonej herbaty.
- Nie będziemy tak stać, przyjacielu. Zapraszam - to powiedziawszy, Barmunk wskazał Xavierowi na niski stolik, na czerwonym, miękkim dywanie. Przykucnął przy nim, sięgnął po kubeczek i spojrzał w oczy przybyszowi.
- Obawiam się, przyjacielu, że być może poczujesz się rozczarowany. Od wielu lat moi przodkowie walczyli o to, by Big Den było miastem samowystarczalnym. I tak też się stało, posiadamy w zasadzie wszystkie potrzebne nam surowce, jak również ich nadwyżki. W związku z tym nie wiem, czy Kunn będzie nam coś w stanie zaoferować. Powiedz mi więc przyjacielu, czym możecie handlować?

[Mark Subintabulat]

Pułkownik McMillan ukląkł przy stoliku w podobny sposób jak gospodarz i wypił łyk herbaty.
-Jeżeli nie surowce to być może zainteresują was nasze technologie i usługi. Posiadamy warsztaty i mechaników, którzy specjalizują się budowie androidów i pojazdów. Możemy też zaopatrywać was wieści z innych miast Harmegiddo. Sądzę, że warto znać ruchy takich liczących się organizacji jak Pustynne Krokodyle, ludzi z Veno czy Grani.

[Borys]

Barmunk pokręcił ze smutkiem głową.
- Niestety, sytuacja Big Den nie wymaga od nas sprowadzania pojazdów czy robotów. Również nie interesuje nas za bardzo, co poczynają Krokodyle, Veno czy Grania. I tak nas nie zaatakują. Powiedz mi może, przyjacielu, jakie Kunn ma potrzeby. Być może będziemy w stanie wam pomóc.