Borysada

Władcy oraz dwór.
Propozycja - uwaga, wyolbrzymienie - mechaniki.

Statystyki osób rządzących państwem służyć mają przede wszystkim ograniczeniu powergamingu poprzez tworzenie każdej, ściśle wyspecjalizowanej postaci, jaka w trakcie gry może okazać się potrzebna oraz Mistrzom Gry do celów porównawczych, jako punkt odniesienia. W dużym skrócie chodzi o zastąpienie opisów umiejętności liczbami, by nie pojawił się problem interpretacji np. "bardzo dobrych umiejętności dyplomacji" czy "świetnych zdolności przywódczych". Nie ukrywam, że podczas tworzenia propozycji poniższych zasad wzorowałem się w dużej mierze na serii Crusader Kings, której mechanika - po odpowiednim uproszczeniu i zmodyfikowaniu - powinna nadawać się do wykorzystania na Borysadzie.

Atrybuty - mogą osiągnąć wartość od 0 do 20. Gracz postaci może przydzielić maksymalnie 15 punktów, pozostałe pięć zdobywa w czasie rozwoju postaci.
Wojsko - określa umiejętności walki oraz prowadzenia armii. Im wyższy poziom atrybutu, tym lepiej postać radzi sobie w trakcie dowodzenia oddziałami wojskowymi - osoba z niewielką liczbą punktów nie będzie w stanie sprawnie dowodzić dużą armią i może łatwo stracić kontrolę nad przebiegiem bitwy. Wpływa również na morale jednostek, prędkość ich przemieszczania się oraz organizację zaplecza logistycznego.
Zarządzanie - określa umiejętność handlu oraz zarządzania majątkiem, ma wpływ na skuteczność zbieranych podatków czy ceny wznoszenia budynków.
[można wprowadzić jakieś proste zasady dotyczące maksymalnej ilości prowincji, jakie dany władca może kontrolować bezpośrednio. Pozostałe trzeba by oddać w lenno innym graczom lub NPCom. Zaznaczam, że w drugim wypadku może się to okazać problematyczne dla MG, którym na głowę zwaliłoby się dodatkowe zadanie]
Intrygi - spiski i skrytobójstwa. Ciężkie to czasy, gdy pięciu braci rości sobie prawa do Twojego tronu albo, gdy sąsiednie państwo systematycznie eliminuje Twoich najbliższych doradców. Poziom umiejętności wpływa na prawdopodobieństwo sukcesu operacji wywiadowczych i szpiegowskich przeprowadzanych na terenie obcych prowincji, a także wszelkich dworskich intryg - od podkładania komuś fałszywych listów, przez wbijanie noża w plecy, po zatruwanie posiłku.
Dyplomacja - umiejętność zawierania korzystnych sojuszy, małżeństw i innych międzynarodowych paktów. Wpływa na lojalność możnych w państwie i zdolność do przekonania ich do własnych racji, może być wykorzystywana w publicznych wystąpieniach przed własnym ludem.
[Początkowo będzie dużo bardziej istotna niż w późniejszych fazach rozgrywki, gdy gracze będą się dogadywać między sobą bez względu na poziom dyplomacji. Mimo wszystko, wciąż można to wykorzystywać przy ustalaniu choćby lojalności poddanych, lordów czy innych sołtysów]
Kultura - atrybut decydujący o umiejętności tworzenia szeroko rozumianej sztuki - poematów czy obrazów ale również określający znajomość religii, obyczajów itp. Ważny dla mecenasów sztuki, kapłanów i artystów.
Nauka - określa to, jak dobrze dana postać czuje się w naukach humanistycznych, przyrodniczych czy matematyce. Budowniczowie machin oblężniczych, architekci, wynalazcy, prawnicy czy historycy, by być nazwanymi wielkimi będą potrzebowali wysokiego poziomu tego atrybutu.
[Generalnie - ostatnie dwa atrybuty można połączyć i rozszerzyć ich znaczenie, zaś o specjalizacji decydowałyby profesja i umiejętności. Tzn, jeśli ktoś jest medykiem, poziom tego atrybutu określałby jego umiejętności w tej dziedzinie, a nie w znajomości religii czy budowy machin oblężniczych]

Przykłady:
Misjonarz będzie będzie miał wysoko rozwinięte atrybuty Kultury oraz Dyplomacji - ten pierwszy ze względu na jego stan duchowny i znajomość własnej religii, drugi by umiejętnie przekonywać zagubione owieczki do wstąpienia na Jedyną Słuszną i Prawdziwą Drogę do Światłości. Jeśli dodatkowo otrzyma jakieś - nazwijmy to - biskupstwo, prawdopodobnie niezbędne mogą okazać się umiejętności Zarządzania otrzymanym majątkiem.
Generał armii będzie miał bardzo wysoko rozwinięty atrybut Wojsko, przydadzą mu się również Intrygi, by potrafił zwietrzyć nieprzyjacielską zasadzkę lub, by samemu taką zorganizować. Jeśli posiada własną ziemię, prawdopodobnie będzie dysponował pewną wiedzą z zakresu Zarządzania oraz Dyplomacji.
Filozof, Myśliciel czy po prostu Mecenas Sztuki najlepiej będzie miał rozwiniętą Kulturę ze względu na jego zamiłowania oraz, być może, własną twórczość. Znajomość obyczajów skutkować będzie najpewniej wysoką Dyplomacją i Nauką.

Cechy postaci - zapewniają bonusy do atrybutów lub premie w jakiś konkretnych sytuacjach, ale mogą również występować w negatywnych wersjach dających kary do statystyk. O ich przydzielaniu decyduje Mistrz Gry na podstawie sytuacji, w jakich dana postać się znalazła i jej czynów. Jest to jedyny sposób, by w danym atrybucie osiągnąć wartość powyżej 15 punktów.

Przykłady:
Mistrz oblężeń - postać dowodziła w trakcie wielu oblężeń i wszystkie zakończyły się zdobyciem nieprzyjacielskiego miasta. Bohater nie ma najmniejszych problemów z takim rozłożeniem wojsk, by z wrogiej twierdzy nie wydostała się nawet mysz, potrafi też zadbać o zaopatrzenie dla obozującej pod zamkiem armii.
Wojsko +1
Premia do morale w trakcie oblężeń / Premia do szybkości budowy machin oblężniczych (do wyboru przez gracza)

Atakujący z flanki - postać wielokrotnie zmieniła przebieg bitwy poprzez udane oskrzydlenie nieprzyjacielskiej armii. Dzięki zdobytemu doświadczeniu potrafi wykorzystać nawet najmniejszą szansę na niespodziewany atak na wrogą flankę.
Wojsko +1
W czasie bitwy bohater szybciej zbiera oddziały do ataku na skrzydło nieprzyjaciela, a dowodzona przez niego jednostka sieje wtedy panikę wśród wrogich żołnierzy.

Krzewiciel wiary - postać znana jest ze skutecznego nawracania innowierców, budowania wielkich świątyń, a także organizowania wielkich religijnych wydarzeń, o których opowiada się w całym kraju.
Kultura +1
Dyplomacja +1 (gdy szerzy wiarę pokojowo) / Wojsko +1 (gdy szerzy wiarę ogniem i mieczem)

Szczery - postać znana jest z tego, że zawsze mówi prawdę i nie kala się kłamstwem, dzięki czemu cieszy się opinią osoby szczerej.
Dyplomacja +1
Intrygi - 1

Mistrz architektury - dwie katedry, cztery pałace i trzy budynki użyteczności publicznej - każdy większy i wspanialszy od poprzedniego. Postać w swoim życiu zaprojektowała niejeden wspaniały budynek, a jej kunszt budzi podziw w całym kraju.
Budowle zaprojektowane przez tę osobę są wyjątkowo piękne, a mieszkańcy miast, w których zostały one wzniesione nie mogą nie kochać władcy, który obdarzył ich dziełem samego mistrza (premia do lojalności/zadowolenia mieszkańców miast, gdzie budowlę wznosił dany bohater)

Nieudolny dyplomata - postać nie ma ani ogłady, ani taktu, ani nawet znajomości podstawowych zasad etykiety. Wielokrotnie zawalił negocjacje i nie powinien zajmować się dyplomacją.
Dyplomacja -4

I tak dalej, i tak dalej - w zależności od sytuacji i decyzji Mistrza Gry.

Dwór to zarówno doradcy władcy, jak i generałowie armii, lordowie czy architekci. Ich zadaniem jest uzupełnianie umiejętności władcy własnymi, by ten bez problemów mógł kierować krajem. Ich liczba jest ograniczona, więc odpowiedni ich dobór może decydować o sukcesie lub porażce wojennej kampanii, negocjacji dyplomatycznych czy zbieraniu podatków.

Różnica między Dworem i zwykłym NPC - wiadomo, że w kraju gracza znaczących postaci będzie znacznie więcej niż pozwalać na to będzie limit Dworu. Bohaterowie ci nie mieliby określonych statystyk i zadania, do których zostaliby przeznaczeni wykonywaliby słabiej, nie mogliby też mieć bonusowych cech.
Opcja druga - mieliby określone atrybuty, ale nie posiadaliby Cech. Oprócz tego, do atrybutów członków Dworu dodawałoby się np. 1/3 punktów władcy.

Czekam na komentarze i pomysły - to jest ogólny zarys w takim stadium "produkcji", żeby spokojnie można było w nim wprowadzać zmiany. Nie określiłem też nigdzie limitu wielkości Dworu - zostawiam to administracji.
Im dłużej nad tym siedziałem, tym sensowniejsze wydawało mi się połączenie w jedno Nauki i Kultury.

bo tak to kazdy nawet z rozsadkiem moze miec kazdy surowiec domyslnie i wymiany handlowe miedzy graczami, sa nieistotne,

Jak będzie z rozsądkiem to nie będziesz miał każdego surowca, bo przykładowo - jak wspominano wcześniej - na darniowych złożach żelaza nie uciągniesz długo. Można założyć, że - przynajmniej pierwsze tury - starczy na podstawowe potrzeby, ale później trzeba się rozejrzeć za złożami. Gdzie szukać złóż żelaza? W górach. I o to się rozbija "każdy może mieć wszystko", bo nie każdy ma góry. Musisz importować to od tego samego gościa, który nie ma lasów. Albo gliny, której w swojej delcie rzeki masz pełno.
Poza tym, niech każdy ustali co chce - MG potem oceni czy nadal to ma. Przykładowo - ja zakładam, że w mojej prowincji działała kopalnia żelaza - bo jest to element historii państwa, bo miałem dostęp do fragmentu pasma górskiego, bo tak. MG uznaje jednak, że nie powinienem mieć dostępu do tego surowca - więc nie każe mi go wykasować, ale informuje, że ruda się skończyła. Finito. Masz problem z górnikami. Losować, bym losował w wypadku szukania złóż - a wcześniej - jeśli nie ma wyraźnych przeciwwskazań niech gracz sam ustali czy wydobywa żelazo czy sól - jeśli na starcie sobie da pierdylion kopalni, MG może kazać część usunąć, ale generalnie jestem za tym, by w tym wypadku sama gra zmniejszyła liczbę startowego wydobycia i zmusiła do szukania nowych złóż - powtórzę - być może losowych, czemu nie.