Borysada

Konny przybył z wiadomością, że niebawem pojawi się orszak Biskupa Foisa przedstawiciela Teokracji, który pragnie w imieniu Arcybiskupa Fabioo rozmawiać z panem tych ziem.

Posłów zaprowadzono przed oblicze Liadan, księżnej tych ziem.
- Witajcie przyjaciele, jak możemy wam pomóc?

Biskupprzez chwilę milczał próbując zebrać słowa, wyglądal na zasmuconego.
- pozdrawiam cię ksiezno, wątpię niestety czy po wysluchani nasze propozycji choć dla ciebie będę to bezczelne żądanie będziesz dalej chciała nas nazywać przyjaciółmi. Świat w którym przyszło nam żyć jest okrutny i kieruję się zasada wykorzystywania innych. Mój pan arcybiskup fabiio wieży ze jesteście na tyle silni aby nie podać się łatwo wzburzonemu oceanowi dziejów jednak prędzej niż później inne mocarstwa będą chciały was zniewolic i staniecie się naszymi wrogami. Nie pragniemy was podbić, chyba że zostaniemy do tego zmuszeni, chcemy abyście dalej stanów mi o sobie i rządzili ale wasza dyplomacja została by podporządkowana nam. Bylibyscie zobligowani do wsparcia nad militarnie i surowcami, ale tu będziemy stanie zaoferować pieniądze na rozwój waszego przemyslub i kopalni. Atak na was będzie atakiem wymierzony w nas i przyjdzie my z obroną. Będziemy chcieli też przejąć 2 z waszych kolonii aby móc zbroi tam nasze oddziały w celu obrony jak i ataku. Niektóre z zajętych terenów mogą też być przyłączono w przyszłości do was abyście zostali wzmocnieni. Niestety nie jest to układ gdzie moglibyście się czuć jako równi partnerzy ale na ten moment nie możemy nic innego zaproponować. - rzekł wyczekujac na reakcję władczyni.

Księżna otworzyła szeroko oczy i wahała się co powiedzieć. Wyraźnie posmutniała.
- Boleję, nad tym co powiedziałeś, szanowny pośle. Z drugiej strony cieszę się, że nie owijałeś w bawełnę i nie udawałeś naszych przyjaciół. Nie myślcie jednak, że łatwo wam z nami pójdzie. Możemy zgodzić się na szeroko idące układy handlowe i militarne, jednakże nie mogę oddać wam żadnych z naszych kolonii. Wywołałoby to wstrząsy w kraju. Jeśli jednak Teokracja traktowałaby nas jak równego partnera, to zadbalibyśmy o wasze kolonialne interesy i płynące z nich zyski. Chcielibyśmy jednak, żeby Teokracja zagwarantowała nam na arenie międzynarodowej nienaruszalność naszych kolonialnych granic, a może nawet przyszłą ekspansję na tym obszarze.

- moja pani jak dobrze ci wiadomo państwem które graniczy z wami i nami jest imperium graniczne, które zgodnie z moją wiedzą nie jest wam przychylne. Mój pan wiedząc to wysłał mnie do was bo was szanuje i chce się z wami układać a dla twego sąsiada oferuje tylko żelazo i ogień. Kiedy wasz sąsiad upadnie spowoduje to przesunięcie naszych granic i umocnienie nas na tym obszarze co spowoduje osłabienie waszej pozycji w negocjacjach. Gdybyśmy nie okazali stanowczosci w tych negocjacjach inne Imperia uznają nas za słabych i będę chciały doprowadzić do naszego upadku. - tu zrobił pauze.
- ty pani jestem silną władczyni złożenie nam hołdu lennego nie przyniesie ci ujmy ponieważ sprzymierzasz się naszym kościołem który ma wielu wyznawców na twych ziemiach i jesteśmy państwem silnym. Rozumiem że kolonie są dla Was punktem honoru dlatego nie nazwijmy tego zajęciem ziem a kupnem a za te pieniądze rozwinięta przemyśl w całym państwie i widzę też problemu aby część koloni które zajmiemy w przyszłości zostały przyłączono do twego księstwa zamiast stać się ziemia mi teokracji. Dodatkowo tracisz rywala jakim jest imperium graniczne a mój pan po złożeniu hołdu lennego na forum międzynarodowym ogłosi swoją protekcje nad wami.

Księżna wstępnie zapytała jakie kolonie chciałaby uzyskać Teokracja i jaki ich koszt mogą zaproponować.

Biskup przybliżył się do mapy i wskazał kolonie 54 i 56.
- Te nas by interesowały ponieważ pozwoliłoby to skomasować nasze siły i zwiększyć możliwość rekrutacji wojsk. Za każdą prowincję moglibyśmy zaoferować 250 m i przekazać wam dodatkowo na rozwój 250 m przy następnych zbiorach a późniejszym okresie też wesprzemy was finansowo jako naszego wasala na wasze przedsięwziecia.

Księżna Liadan wysuwa kontrofertę:

300m za kolonię teraz i 300 w następnej turze.
Do tego w najbliższej turze surowce połowa surowców pozostanie w dyspozycji księstwa Meriel.
Uzyskanie w przyszłości rekompensaty w postaci kolonii 19 i 60 należących do Moranii.
I na koniec zagwarantowanie dotychczasowych kolonialnych granic księstwa.

- moja pani nie będę kłamał że teraz nie mamy środków dlatego możemy się zgodzić na 275 M za kolonię ale środki zostaną opłacone później. Proponuję aby 3/4 surowców zostały u was w przyszłym sezonie ale pozwólcie przemaszerowac naszym wojskom abyśmy uderzyli w oba graniczące terenu imperium granicznego.

Między Meriel, a Imperium Granicznym panują dobre relacje, władczyni Arayo cały czas wysyła noty o przyjaźni, dlatego Liadan nie może zgodzić się na atak z ich tereny na Imperium.

- szanujemy twoją wolę lecz w przyszłości mam nadziej że nie odmówiła nam przemarszu wojsk jeżeli będzie tego wymaga la sytuacja. Myślę że do reszty udało się nam ustalić szczegóły paktu. Po hołdzie lennym wyślemy posłów z informacją o nasze protekcji

Księżna Liadan prosi jeszcze tylko o zachowanie kolonii pod ich władaniem aż do drugiej tury, tłumacząc to kwestiami formalnymi.

Ależ oczywiście moja pani. Jest to całkowicie słuszne skoro i tak pieniądze przekazemy po ty zbiorach. Niech nasz pan ma ciebie w opiece i zycze ci dobrego dnia i jeżeli będziesz czegoś potrzebować moją pani służę pomocą

Księżna wysłała do Fabioo ostrą notę, w której informuje, że granice kolonialnego imperium Księstwa zostały dziś przekroczone przez Scarafaggio. Żąda natychmiastowej interwencji w myśl aktualnych układów.

Księżna ponawia notę. Brak odpowiedzi skutkować będzie wypowiedzeniem związku lennego.

Prosze o wybaczenia moja szlachetna pani, mojego pana trawila choroba i nie bylismy w stanie zajac sie sprawami bierzacymi, nie zwlocznie dokonamy wszytskiego aby odeprzec ten atak. - rzekl ambasador.

Do szanownej Księżnej Liadan:

Władczyni Księstwa Meriel!

Piszę ten list by wyklarować dyplomatyczne stosunki między naszymi państwami. Jako, że dzielimy granice zapewne wiesz już o upadku poprzedniego rodu, który to sprawował władzę w Teokracji Soulesańskiej. Teraz owe państwo znalazło się pod protektoratem rodu Sauria.

Po zapoznaniu się z traktatami i pismami wymienianymi między Teokracją a Meriel znalezionymi w archiwum dziękuję za dotychczasowe wspólne działania. Czasy jednak się zmieniają i nie jesteśmy w stanie podtrzymywać obecnego stanu rzeczy między naszymi państwami. Wasze granice są bezpieczne lecz kolonie wystawione są jak na talerzu mocarzom ze wschodniego sojuszu. Stanowi to zbyt duże ryzyko podboju przez nich naszej części świata. O wiele łatwiej będzie nam się bronić gdy połączymy siły militarne i gospodarcze w jednym państwie.

W związku z powyższym Teokracja Soulesańska pragnie zaanektować w całości Księstwo Meriel wraz z należącymi doń koloniami. Liczymy na ugodowe rozwiązanie tej sprawy, ponieważ nie zależy nam na rozlewie niepotrzebnej krwi i marnowaniu cennych surowców na zbędne utarczki. Liczę Pani, że przemyślisz tę propozycję. Nie traćmy czasu na słowa gdy trzeba podejmować szybkie i słuszne decyzje. Zważ na to, że w międzyczasie Wasze kolonie mogą zostać jedna po drugiej zagarnięte przez siły, które znacząco Twoje przewyższają.

Zanim to nastąpi uratujmy co się da z Waszego dziedzictwa - niech nie marnieje w rękach nieprzyjaciela. Czas działa na naszą i Waszą niekorzyść.

Z poważaniem, Jaszczur

Odpowiedź nadeszła:

"W tej chwili wojska Meriel toczą ciężkie walki w koloniach, starając się powstrzymać wroga do chwili przybycia posiłków Scarafaggio i Cesarstwa. Teokracja nie posiada żadnych sił w koloniach, jakże więc aneksja miałaby zmienić sytuację na frontach?"

Liadan odpisała krótko.

"Meriel związane jest sojuszem ze Scarafaggio i Cesarstwem. Przejęcie kolonii przez Teokrację nie zmieni sytuacji militarnej."