Jeźdźcy pustkowi:
Beduini to prastary lud pustyni, wędrujący i koczowniczy. Przemieszczają się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu dobrych pastwisk dla swoich kóz i owiec. Są to bardzo dobrzy hodowcy wielbłądów, które są nieodłącznym elementem w ich życiu. Poświęcają tym zwierzętom wiele uwagi. Jest to zwierze zarówno juczne jak i wierzchowe, a gdy zmęczone pada bez sił na pustyni, może się i nadać na ubój. Właściwie może on zapewnić wszystko co konieczne do przetrwania w trudnych warunkach pustynnych, zapewni on mleko i mięso, opał z suszonych odchodów, sierść z której można wykonać ubrania i skóry potrzebne do wytwarzania namiotów, kości można wykorzystać na narzędzia.
Jednak kierowany przez doświadczone ręce, ten dziwny twór natury – wielbłąd jest zdolny do niesamowitych wysiłków. W lecie dobrze napojony wielbłąd potrafi wytrzymać bez wody trasę 400 km. Tylko zwierzę o podwójnych powiekach i zapasie tłuszczu w garbie może poradzić sobie z bezkresnym pyłem pustyni. Dzięki posiadaniu wielbłądów ludzie pustyni są równie samowystarczalni, jak okręty, które mogą ze spokojem żeglować na granicy terenów uprawnych wroga. Mając w każdym momencie zapewniony odwrót na pustkowie, gdzie nikt inny nie chce się zapuszczać.
Innymi ciekawymi stworzeniami jakie można znaleźć na pustyni są duże pierścienice, zwane robakami pustyni. Pokryte są zrogowaciałymi płytkami, które pozwalają poruszać się im pod ziemią. Delikatne piaski pustyni są idealnym środowiskiem do życia tych stworzeń, jednak gdy się je zmusi, mogą także podróżować pod zwykłą glebą. Dorosłe osobniki mogą mierzyć 30m i ważyć 60 ton. Największe dorastają do 150m. Robaki praktycznie nie widzą za wiele, reagują jednak dobrze na dźwięk i drgania.
Podstawowym sposobem podróży na tych stworzeniach jest zmuszenie ich do podróży nad ziemią, poprzez odgięcie jednej z kościanych płyt do góry. Innym sposobem, który sprawdza się przy większych osobnikach jest odgięcie płyty w taki sposób, żeby można było się pod nią schować. Wtedy robak może zanurzyć się pod ziemią i tak podróżować.
Pierwsi hodowcy robaków, odginali kościane płytki na tyle mocno, że robak z powodu bólu musiał się podporządkować jego jeźdźcowi. Nie pozwalało to jednak na podróż pod ziemią, a największe robaki, których połączenia nerwowe, czyli czucie było już o wiele mniejsze, nie pozwalały się w ten sposób kierować się wcale. Postęp wyszedł od kapłanów, którzy zauważyli, że wskutek delikatnych, miłych dla robaka drgań piasku można je znacznie łatwiej kontrolować i nawet podróżować pod ziemią.
Zewnętrzny pancerz robaków pustyni, jest doskonałym źródłem pozyskiwania materiału zwanych chityną. Jest dobrym zastępstwem za metal. Broń i pancerze wykonane z tego materiału są lżejsze niż ich metalowe odpowiedniki. Nie da się niestety wykonywać z z niego ogniw, więc powstanie kolczug lub koszulek kolczych jest niemożliwe.
Spis inwentarzu zwierzęcego:
- Baktriany
- Dromadery
- Birtugan – krzyżówka powyższych wielbłądów – są łagodniejsze
- Robaki pustyni
- Duże robaki pustyni
- Monstrualne robaki pustyni
Korzyści:
- Hodowla na pustyni
- Ruch w terenie - na pustynnych terenach mogą poruszać się jak po równinach.
- Robaki – podziemna podróż
- Doskonali jeźdźcy wielbłądów
- Chitynowy pancerz i broń.
Magia pustyni:
Domena magii, która mogła powstać tylko na niezliczonych pustynnych pustkowiach. Setki lat na piaskowych równinach nauczyło tutejszych ludzi wykorzystać siłę tej przestrzeni do swoich celów. Czerpiąc moc z nieprzeniknionego skwaru i piachu, niektórzy ludzie posiedli magiczną zdolność, kontrolowania pustyni.
Przeważnie adepci magii pustyni zaczynają od najprostszych działań takich jak manipulacja piaskiem, pyłem, formowanie różnych kształtów i przesuwanie ich. Praktycznie najprostszą sztuką jest rozsypanie piasku, który jest najczęstszym wypadkiem przy niedokładnej manipulacji, jednak nie należy tego lekceważyć, gdyż właśnie w taki sposób najwięksi magowie, sprowadzają ogromne burze piaskowe na całe wioski. Podstawowymi zaklęciami są piaskowe podmuchy(bo zamiecią tego nie da się nazwać), pociski, zasłony, ochrony.
Wyszkoleni magowie yyt przesuwać wydmy, usuwać ziemię spod nóg swoich przeciwników grzebiąc ich żywcem, tworzyć piaskowe ściany i pustynne zamiecie. Specjaliści mogą ożywiać piasek tak, że tworzy on kontrolowane stworzenia.
Dość popularną formą komunikacji jest pisanie na piasku. Magowie mogą formować na piasku litery i przesyłać je na znaczne odległości. Muszą jednak znać osobę której wysyłają wiadomość. Wiadomość ukaże się gdy przy osobie znajduje się piasek, sól albo inny pył. Jeśli nie, nie dojdzie ona do skutku. Dość popularne u piaskowych magów są specjalne tacki z piaskiem. Na których formuje się wysłana wiadomość.
Oczywiście magowie nie działają sami, organizują się w kolegia, które często znajdują się na jakiś odludziach na pustyni. Oznaka magów są wieże, często drążone w kamieniach, tak jak piasek rzeźbi różne formy w skale. Tak samo czynią magowie. Współpraca jest wskazana, kilku magów może stworzyć o wiele większą kurzawę, niż jeden pojedynczy. Przeniosą wspólnie więcej piasku, nikt nie wygrywa w pojedynkę.
Magia ta to jednak nie sam piasek, pustynia to też skwar i słońce. Gorąc i pustynnienie jest nieodłącznym efektem magii pustyni. Jednak nie jest to efekt jaki są w stanie kontrolować. Wynika on z regionu w którym się znajdują. Właściwie magia pustyni ma wiele odmian, które związane są z rodzajem pustyni. Są pustynie kamieniste, piaskowe, nawet i lodowe, choć nigdy nikt nie widział maga lodowej pustyni. Jednak są tez slone pustynie, a magowie mając tego świadomość, wykorzystują je do najbardziej perfidnych pustynnych zaklęć. Gdyż na soli nic już nie wyrośnie. Może być ona używana jako zamiennik dla wszystkich pustynnych zaklęć. Część magów nawet skupiło się tylko na tym aspekcie sprawy i próbuje opracowywać metody pozwalające otrzymywać sol przemysłowo.
Magia pustyni jest to dosyć niszcząca magia, której efektem są wielkie połacie nieurodzajnego terenu. Można zastanawiać się z jakiej siły czerpie ta magia, pewne obszary mogą wskazywać na nietypową magie ziemi albo wiatru. Duch jednak tej magii ukryty jest w pustce, tym niepojącym uczuciu samotności jakie doświadczamy na pustyni. Pustkowie, gdzie nie istnieje nic, oprócz człowieka, stało się to motorem do działania pierwszego maga pustyni.
Sami magowie wraz z użytkowaniem magii ulegają powolnym przemianom. Ich skora staje się suchsza i w pewnym momencie powoli zamienia się w piasek albo i sol. Skora nabiera piaskowego koloru, aż w pewnym momencie sami magowie zaczynają się rozsypywać. Jest to znamię pustynnych magów ale jest to tez objaw prestiżu, tacy magowie często najlepsi, często cieszą się dużym zaufaniem społeczeństwa. Zwykle jednak na pustyni trudno ich poznać, jak inni ludzie pustyni, zakrywają swoje twarze i ciała, odróżnia ich czerwony kolor.
Zgłębiając istotę tego problemu przed magiem pustyni otwiera się szeroka droga do nicości. Odkrywa ze w istocie kazda materialna rzecz może obrócić się w niwecz a on może przyspieszyć ten proces. Jest to źródło wszelkich zaklęć zamieniających w pyl, transformacje kamieni, roślin, materiałów, żywności w piasek, sol albo i kurz. Bo wszystko na końcu i tak nim będzie, nawet człowiek. Zaklęcia zamiany człowieka w piasek są najtrudniejsze, oprócz czysto destrukcyjnej natury. Najwięksi magowie pustyni, zamieniają swe ciała w piasek, by zyskać nadprzyrodzone zdolności. Mogą w takiej formie być niepodatni na ataki wrogów albo podróżować. Ostateczna granica każdego maga jest złączenie z świętymi piaskami pustyni. Stać się tym czym będzie kiedyś każdy człowiek, czyli prochem i piachem. BYĆ PUSTYNIĄ.
Piaskowa/Pyłowa/Słona – zamiennie
https://www.youtube.com/watch?v=515wvyVUgoQ
https://www.youtube.com/watch?v=RvByLG9oeQk
Spis:
- Piaszczysty podmuch
- Piaszczysty pocisk
- Piaszczysta ochrona(wirujący piasek)
- Pisanie na piasku
- Kurzawa (na wioskę)
- Burza piaskowa (na miasto i okoliczne tereny)
- Burza piaskowa (na prowincje)
- Poruszająca się wydma
- Grzebanie w piasku żywcem
- Piaskowy mur
- Podróżowanie na piasku
- Zamiana w piasek rzeczy nieorganiczne
- Zamiana w piasek rzeczy organiczne
- Zamiana w piasek ludzi
- Piaskowe miniony
- Zamiana siebie w piasek
- Podróżowanie w piaskowej formie
- I am a Desert
Gwiezdny bazar:
Ludzie pustyni wierzą, że sklepienie niebieskie zbudowane jest z kamienia. Nie jest to przypadek, w świadomości religijnej beduinów, kamień stanowi uosobienie twardości i trwałości. Czyli tego, czego brak w materialnym świecie. Nie istnieje nic bardziej bezpośredniego i samodzielnego, szlachetniejszego, ani straszniejszego od majestatycznej skały, która okazuje pełnie swojej siły. Przede wszystkim kamień istnieje. Jest zawsze sobą, trwa , a co ważniejsze, także uderza. Skała objawia człowiekowi, coś co przekracza kruchość ludzkiego sposobu życia, jest to absolutny sposób istnienia.
Na kamiennym tronie zasiada Bóg Im, zwany Gwiezdnym Królem. Bóstwo to niewiele ingeruje w sprawy ziemskie, jednak w jego geście jest każdy gest twórczy. To on stworzył świat w siedem dni i odkąd to uczynił opuścił ziemie zajmując najwyższe miejsce na sklepieniu niebieskim. Ze swojego tronu obserwuje wszystko z góry. Ludzie pustyni wierzą, że gdy choć trochę się poruszy, z jego tronu zlatuje pył, który objawia się na ziemi jako spadające gwiazdy. Ponoć gdy Bóg znowu powstanie ze swojego tronu, świat będzie stworzony na nowo.
Meteoryty zawsze musiały robić wrażenie na ludziach pustyni, ponieważ przybywały „z góry” z nieba. Kapłani od dawna mówili, że są to odłamki z niebieskiego tronu. Odgrywają one podstawową rolę, w inicjacjach magów, kapłanów i wojowników. Te okruchy spadające z nieba, nazywane są kamieniami światła i odbijają one wszystko co się dzieje na ziemi. Przez wieki otrzymały one również inne nazwy, jak „kamienie pioruna”, „zęby pioruna” czy „boże topory”, ponieważ często znajdywały się one w miejscach uchodzące za uderzone przez piorun. Podobnie jak piorun i meteoryty topory „rozrąbywały” ziemie, symbolizując zespolenie nieba i ziemi, zapładniały ją.
Aerolity na pustyni ponoć spadają znacznie częściej, niż zwykle. Powodem jest żarliwa wiara ludu pustyni w to, ze są to okruchy z kamiennego tronu Ima, które Gwiezdny Król zsyła swoim dzieciom. Są one obiektem wielkich poszukiwań, gdyż są niezwykle cennym materiałem. Ruda pozyskiwana z meteorytów jest wykorzystywana do tworzenia broni, która jest niebezpieczna bronią w rękach wyszkolonych wojowników.
Pierwsi ludzie obrabiali rudy z meteorytów, jeszcze na długo przed tym zanim nauczyli się używać rud powierzchniowych. Z drugiej jednak strony nim odkryto topienie rud metali, ludy używały niektórych minerałów jak kamieni, traktując je jako materiał do narzędzi litycznych. Ludzie pustyni tak naprawdę nigdy, nie musieli odkrywać rud metali na ziemi, gdy ktoś ich pyta skąd pochodzi ich broń wskazują zawsze na niebo. Meteoryty, czyli odłamki z kamiennego tronu boga Ima, są głównym zainteresowaniem kapłanów pustyni. Zgodnie z prawem to im, przynależy opieka nad tym skarbem, który mają rozdzielić po równo pomiędzy mieszkańców pustyni. Często nie mogą jednak podróżować za każdym spadającym meteorytem, w tym celu często powołują wędrownych poszukiwaczy zwanych Łowcami Gwiazd. Ci wędrowni koczownicy wędrują pomiędzy miastami i wioskami, rozpytując ludzi o wszelkie wypadki związane z darami Ima, także rozwiązują wszelkie konflikty w przypadku przywłaszczenia przez niepowołane osoby aerolitów.
Znaleziony areolit Łowcy Gwiazd dostarczają kapłanom. Kapłani przekazują to żelazo kowalom, którzy zajmują się obróbką metalu. Kowale z tego powodu mają zaszczytną pozycje na dworze. Wierzy się, ze są równi kapłanom, magom i władcom, są jak bracia krwi. Wszyscy posiadają po części wiedzę o sprawach boskich. Kowale znaleziony meteoryt starannie oczyszczają i opłukują, oddzielając żelazo od gwiezdnego pyłu. Następnie prażą się ją w ogniu, a taką uzyskana masę kują aby oczyścić metal z żużlu.
Metal nazywany gwiezdnym żelazem wykorzystuje się do wyrobu najprzydatniejszych przedmiotów. Broń i zbroje wykonane z gwiezdnego żelaza są bardzo wytrzymałe i ostre. Posiadanie takiej broni to wielki zaszczyt, mało kto może pozwolić sobie na jej zakup. Przeważnie jest to rodzaj zaszczytu jakim kapłani Ima mogą obdarzyć zasłużonych w społeczeństwie osób. Takie osoby to duma i radość dla klanu. Wierzy się, że racy posiadacze są obdarowani szczególnymi względami bogów, co po dłuższym czasie ma swoje objawienie w rzeczywistości. Korzystanie z takich świętych przedmiotów po dłuższym czasie objawia swoje święte moce, które są uosobieniem dziedziny ima. Części witalne i krew właścicieli przy każdym zranieniu, częściowo się petryfikuje i goi w takiej postaci. Co dziwne, często ich natura nie jest już rozpoznawana jako ludzka a kamienna. Gdy to następuje ich skóra twardnieje i stopniowo zaczyna przypominać strukturę kamienia, wtedy ich ciała przestają się starzeć, choć umierają kiedy ich czas nadejdzie. Pomimo tego w społeczeństwie tacy wojownicy są mało widoczni, są równie nieuchwytni jak najstarsi magowie piasku, skrywają swoje ciała ochraniając od pustynnego piasku.
Pyłu jednak i pozostałości z przetopu nie wyrzuca się. Żużel rozdrabnia się tak długo aż uzyska on gramaturę pyłu i taką substancje rozsiewa się po piaskach pustyni i kamieniach. Akt ten poświęcony jest Bogini Isharze. Pyl ten zwraca się matce ziemi i poprzedza modlitwami. Kilka tygodni później w miejscu rozsiania pojawia się niezwykle czerwony porost, który jest jednym z głównych składników niezwykłej używki zwanej Blinkiem.
Blink zwany także darem Ishary jest drogą i dość popularna używką, którą można kupić na wielkich bazarach Karadeshu. Ta psychotropowa mieszanka zyskała swoją popularność przez swoje korzystne właściwości. Często dodawana do kadzideł lub mieszana z zielem fajkowym, pozwala na zachowanie spokoju i odprężenie się po ciężkim dniu w pracy. Opanowanie, duchowy spokój, brk obaw to efekty, które sprawiają, że jest tak popularny. Spożycie objawia się Jednak najciekawsze efekty ukazują się przy zażyciu większych i skoncentrowanych dawek. Pozwalają one rozszerzyć percepcje. Widzieć dalej i dokładniej i nawet wyraźnie w nocy. Dobrej jakości narkotyk powoduje rozmaite wizję, które pozwalają widzieć na dalekie odległości i nawet przez rozmaite zasłony. Uzależnieni od Blinku, którzy już wypracowali sobie pewne metody korzystania z używki, potrafią przeprowadzać długie podróże astralne, wędrując i zwiedzając miejsca, w których nigdy nie mieli by szansy mieć. W transie mają realną świadomość obecności różnych istot i martwej natury. Jako, że substancja wzmaga percepcje jest popularna wśród łuczników. Na pustyni roi się od opowieści, w których sprawni strzelcy nie nawiązując kontaktu wzrokowego, zabijają swoje ofiary, nadlatującymi znikąd strzałami.
Łaski Ima(Gwiezdne Żelazo) :
- Dodatkowy surowiec.
- Wytrzymałość broni i pancerza
- Klanowa duma
- Kamienna krew
- Kamienna dusza
- Utwardzona skóra
Łaski Ishary (Blink):
- Popularna używka
- Dobry wzrok
- Widzenie w ciemności
- Dalekie widzenie
- Widzenie przez przedmioty
- Astralna podróż
