Borysada

Teren został ogrodzony i zabezpieczony. Według pomiarów bestia osiadła najwyraźniej na dnie w pobliżu kraty i przestała się ruszać.

"Teren żelaznej stonogi".
Tak głosiła tabliczka. Krępy mężczyzna, ubrany w zielone płachty materiału, kopnął ją z całej siły. Następnie on i kilkunastu innych bandziorów, tak samo zresztą ubranych, wbiegło do tunelu wykrzykując najbardziej ordynarne wyzwiska i strzelając do każdego, kogo napotkali na swojej drodze. Granat ciśnięty przed jeden z baraków jasno wskazywał, że raczej nie mają pokojowych intencji.

Fjora Nezz'Jq siedziała w kabinie żelaznej leniwie oparłszy smukłe nóżki o deskę rozdzielczą.
- Ej, Fiodor czujki nam się święcą. - W istocie mechaczułki żelaznego potwora zareagowały na przybycie nieproszonych gości, relacjonując ich pozycję i ogólne poczynania do pomieszczenia kontroli.
- Lol, granaty. - odpowiedział elokwentnie Fiodor.

- Ja mam pomysł, wywal zsyp za Stonogę. Nie chcielibyśmy by od tak nam karoserie rysowali.
Tak też zrobili. Na "końcu" tunelu którym poruszała się grupa pojawił się kopczyk ziemi szybko wypełniając przejście na wysokość. Tymczasem załoga stonogi lekko się podśmiewując czekała na reakcję nacierających, gdy trafią nagle na ścianę, nie zastając maszyny.

I zastanawiała się, kiedy ruszać, by jeszcze bardziej popsuć dzień nieprzyjaznych mężczyzn.

Atakujący zatrzymali się nagle, najwyraźniej całkowicie zagubieni, pochłonięci konsternacją i różnorakimi refleksjami. Przeszli się to tu, to tam i nie bardzo wiedząc co zrobić, po prostu zaczęli powoli iść w kierunku wyjścia.

I w tym momencie ściana zaczęła się do nich zbliżać, niosąca część gruzowiska, wirująca ściana ostrzy.

Hehehe - pomyślała Fjora.

A zbliżała się wcale szybko.

Mężczyźni poczęli uciekać w kierunku wyjścia.

Ale wejście ich dalej goniło, brutalnie pomrukując.

Zginęli wszyscy, poszatkowani i zasypani ziemią.