Opis Państwa

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Fear
Posty: 369
Rejestracja: 2015-08-05, 19:02

Opis Państwa

Post autor: Fear »

Zamieść tu jak najszybciej opis swojego państwa.

Obrazek
Alea iacta est
Awatar użytkownika
Shalvan
Posty: 834
Rejestracja: 2013-03-03, 09:26
Been thanked: 2 times

Re: Opis Państwa

Post autor: Shalvan »

MOGADOR
Obrazek
Rasa: Ludzie
1. Atut: Mala Jabrut - Napełnienie Mocą - Mogadorczycy znają technologię opartą na napełnianiu przedmiotów magią i sterowaniem jej pływem. Magia ta obudziła się w tym ludzie dzięki połączeniu krwi żeglarzy z Nugarit i północnych ludów Mogadoru. Ludzie parający się tym rzemiosłem zwani są Xizz Emmen - rzemieślnikami mocy - jeśli zajmują się wyrobem broni, statków i narzędzi z wykorzystaniem magii, Xizz Heric - architektami mocy - jeśli zajmują się magiczną architekturą lub Hikmat Emmen albo Malik Emmen- rzemieślnikami wiedzy lub królami rzemieślników - jeśli zajmują się magiczną inżynierią.
  • Tajemne szkutnictwo - budowa okrętów za pomocą starych i sprawdzonych technik z Nugarit, ze wsparciem napełniania drewna i płócien magią pozwala konstruować jednostki o parametrach lepszych niż gdziekolwiek indziej.
  • Tajemna architektura - dziedzictwo Nugaritczyków to nie tylko piękne budynki z kolumnadami, ale przede wszystkim umiejętność budowania obronnych, pojemnych portów wojenno-handlowych. Dzięki nasycaniu budulca magią kamień może unosić się na wodzie, pozwalając na budowę nabrzeży i kej nawet w miejscach temu niesprzyjających. Pozwala to również małym kosztem wznosić zabudowania portowe na odległych brzegach - wystarczy załoga choćby jednego okrętu, by przygotować prowizoryczny port, wokół którego może wkrótce powstać nowe miasto. Lekki, wzmocniony kamień pozwala również na wznoszenie budowli o niezwykłych kształtach, niemożliwych do osiągnięcia bez tej sztuki.
  • Tajemne płatnerstwo - w Mogadorze rzadkim jest użycie metali, zatem słowo "płatnerstwo" znajduje się tutaj głównie przez analogię. Technika napełniania magią działa szczególnie dobrze z materiałami naturalnymi, drewnem, skórami, kością i rogiem. Pozwala to na wytwarzanie z tych materiałów broni i pancerzy dorównujących wytrzymałością i ostrością stalowej, lecz znacznie lżejszych. Z czasem magia wycieka z tych materiałów, zatem konieczne jest doładowywanie ich przez xizz emmen.
  • Magiczna inżynieria - magię zmagazynowaną w przedmiotach można wykorzystywać i sterować jej pływem. Zajmuje się tym osobny dział tej sztuki, zwany magiczną inżynierią. Wykorzystywane są tutaj przede wszystkim niezwykłe właściwości bursztynu, który nie magazynuje magii, lecz blokuje. Pozwala to tworzyć z bursztynu kanały przewodzące magię i powlekać nim kule magazynujące. Naturalnym stanem powietrza i wody jest ciągły ruch, zatem zamknięta w odpowiednim urządzeniu magia potrafi wirować tak długo, aż nie wycieknie. Pozwala to na wywoływanie ruchu powietrza, który potrafi wypełnić niewielki żagiel czy przewietrzyć pomieszczenie. Królewscy uczeni snują teorie, że, zastosowana na większą skalę i udoskonalona, technika ta mogłaby pozwolić na napędzanie machin wojennych, okrętów, maszyn produkcyjnych. Podejrzewają też, że tak jak magia może wywoływać ruch, tak ruch może generować magię. Jest to jednakże wciąż w sferze hipotez i przypuszczeń. Podobne do bursztynu właściwości ma sztucznie utwardzona żywica drzew, jednakże nie dorównuje ona temu materiałowi. Znacznie niższa cena rekompensuje jednak te braki.
2. Historia
Sabratę założono około trzystu lat temu jako placówkę handlową nieistniejącego już państwa-miasta - Nugarit. Pozycja była bardzo dobra strategicznie, na półwyspie, przy którym wiodły drogi morskie na obie strony kontynentu, w zatoce będącej znakomitym miejscem na przystań. Ziemie te zamieszkane były przez raczej prymitywne plemione, które były jednakże przyjaźnie nastawione. Dostarczali skór, futer, kościanych narzędzi i biżuterii, a także znakomitych łuków wykonywanych z drewna z okolicznych lasów. W zamian otrzymywali wszelakie ozdoby, barwniki i inne towary luksusowe niedostępne w tych okolicach.

Mały port chroniony przez niewielki fort na wzgórzu w wyniku kwitnącej wymiany towarów pomiędzy nugarickimi kupcami a miejscową ludnością powoli rozrastał się. Najpierw powstał stały targ, później pierwsi miejscowi ludzie zaczęli się tu osiedlać, bogacąc się na lukratywnym handlu, a pierwsi osadnicy przyciągali kolejnych, bo jak tu w osadzie poradzić sobie bez rymarza, kowala, bednarza... Po około wieku od założenia Sabrata była już niemałym miastem, centrum handlu w tej części kontynentu.

Gdy wybuch wulkanu pogrzebał Nugarit pod grubą warstwą magmy i popiołów, Sabrata nagle mogła cieszyć się niepodległością. W tym czasie ludność nieco się skonsolidowała, wytworzył się wspólny język będący mieszanką narzecza ludów północy i nugarickich ludzi morza. Jako największy ośrodek miejski w okolicy, Sabrata stała się naturalnym centrum władzy, a wieloletni rządca miasta, Attan Gdadon, będący synem żeglarza i tubylczej kobiety, mając poparcie miejskiej straży, ogłosił się królem miasta.

Rozciągająca się w głąb lądu kraina w mowie rodzimych mieszkańców zwała się Mogador, zatem tak właśnie Attan nazwał swoje państwo. Przez lata kontakt z innymi koloniami stopniowo tracono, brak centralnego przywództwa nie sprzyjał utrzymywaniu kontaktów i efektywnie Mogador stał się odizolowany. Wpłynęło to na kształt państwa, które stało się bardziej samowystarczalne - choć potomkowie Nugaritczyków nie utracili więzi z morzem. Rybołówstwo stanowiło istotne źródło żywności, a co więcej, znakomite drewno z lasów północy w połączeniu z nugarickim kunsztem szkutniczym pozwoliło na konstrukcję lepszych okrętów. Było tylko kwestią czasu, aż obdarzeni darem kontroli magii Mogadorczycy ponownie ruszą na pokładach swych okrętów w poszukiwaniu ziemi i złota.

3. Klimat, geografia
Mogador znajduje się na dość dalekiej północy. Klimat jest umiarkowany, choć raczej chłodny - w lecie bardzo rzadko pojawiają się upały, natomiast zimą dominują lekkie mrozy - morze łagodzi klimat. Opady deszczu i śniegu są częste ze względu na bliskość morza i góry na wschodzie. Na równinach problemem potrafią być porywiste wiatry. Rolnictwo skupione jest raczej na chowie zwierząt. Dominują owce wypasane na licznych wzgórzach i płaskowyżach, choć bliżej brzegu popularne są również krowy północnej odmiany o gęstym futrze, które jest cennym towarem luksusowym. W Mogadorze żyje nawykła do chłodów odmiana koni, od zarania dziejów hodowana przez rodowitych Mogadorczyków. Są one nieco mniejsze od typowych koni kawaleryjskich, jednakże są rącze i wytrzymałe, idealne do walki podjazdowej. Dużą część państwa pokrywają lasy, w których dominują drzewa iglaste. Szczególnie istotnym gatunkiem jest cedr, który dostarcza drewna niezwykłej wręcz jakości, sprężystego i wytrzymałego, idealnego do budowy okrętów i machin miotających. Innym cennym drzewem jest cis, główny materiał do konstrukcji długich łuków mogadorskiej piechoty. W lasach żyje bogactwo zwierzyny łownej, która pozostaje istotnym źródłem pożywienia i towarów handlowych - kości i futer. Są to m.in. wilki, renifery, niedźwiedzie, tury, żubry i łosie. Na nizinach możliwa jest uprawa zbóż, choć nie jest to towar eksportowy Mogadoru - plony są zbyt małe.

4. Gospodarka
Oparta na handlu i szkutnictwie. Istnieje przemysł rolny polegający przede wszystkim na hodowli trzody, jednakże uprawa ziemi też przynosi efekty. Bardzo istotny jest przemysł leśny - dostarcza materiałi do konstrukcji okrętów i broni oraz wartościowych poroży, skór i kości do wyrobu narzędzi i biżuterii. Ponadto w lasach są źródła trzech cennych barwników będących towarem eksportowym Mogadoru: Sabracka purpura uzyskiwana ze ślimaków, północny oranż uzyskiwany z kory ćmierków oraz mogadorski turkus pochodzący z pewnego szczególnego gatunku żuków. Mogador posiada ponadto bardzo bogate złoża bursztynu wykorzystywanego w jubilerstwie i magicznej inżynierii.
Obróbka kości, skór i drewna to główne gałęzie rzemiosła funkcjonujące w Mogadorze. Te trzy naturalne materiały doskonale pochłaniają pierwotną magię powietrza, którą władają Mogadorczycy. Dzięki temu przedmioty wykonane z tych materiałów mają wytrzymałość bliską stali, zachowując swoją niską masę. Dzięki temu ładunki nie muszą tak obciążać okrętów, a niosący je ludzie mniej się męczą.
Górnictwo jest słabo rozwinięte - metalu używano w czasach przed Nugaricką kolonizacją, teraz metale pełnią funkcję bardziej ozdobną niż użytkową.

5. Ustrój
W Mogadorze panuje monarchia. Rządzi król z dynastii Gdadonów, władzę dziedziczy najstarszy syn. Z przyczyn kulturowych panuje jednakże kult doskonałości, także nierzadko, jeśli najstarszy syn uznawany jest za niegodnego, ginie na samobójczej misji lub znika w tajemniczych okolicznościach. Obecny król, Ahumm Gdadon, był piątym synem swego ojca. Pozostali nigdy nie powrócili z wypraw w głębokie góry i w głębiny oceanu. Panuje duża wolność. Obywatele mają prawo do prowadzenia działalności gospodarczej, zatem istnieją prywatne domy kupieckie prowadzące handel na własną rękę. Domy kupieckie płacą dziesięcinę do skarbca państwa.

6. Religia:
Jak w wielu dziedzinach, wierzenia Mogadoru zostały ukształtowane przez obcowanie kultury Nugarit i rodzimych Mogadorczyków. Wiara ta jest politeistyczna, a najważniejsi bogowie to Melkart - bóg morza, handlu i dobrobytu - oraz Hor - bóg gór, burz i piorunów. Obaj bogowie cieszą się szacunkiem wśród niemal wszystkich obywateli Mogadoru. W Sabracie stoi łącznie sześć świątyń, każda poświęcona innemu bogu. Pozostałe bóstwa too: Aszturt, bogini wojny i zwycięstwa, Nido - jednooka bogini mądrości i wiedzy, An'anom - bóg rzemieślników i Natin, bogini plonów i łowów.

7. Armia
Armia Mogadoru nie jest armią stałą. W razie wojny rozsyła się wici i urządza zbiórkę wojsk. Prości ludzie z wiosek wokół miast w większości rekrutują się do lekkiej piechoty i jazdy. Prawie każdy chłopak umie tu polować, a król zarządził dla wszystkich zdolnych do walki mężczyzn regularnie ćwiczenia w strzelaniu z łuku i walce włócznią - choć na łucznictwo kładzie się większy nacisk. Ciężka piechota to w większości chłopi, którzy przechodzą dłuższe szkolenie w koszarach, oraz biedniejsi obywatele miasta. Ciężka jazda to w zasadzie wyłącznie bogaci obywatele.
  • Lekka piechota Kasatim - łucznicy wyposażeni w cisowe mogadorskie długie łuki, które niosą bardzo daleko. Elitarne oddziały posiadają broń nasyconą magią. Główna siła uderzeniowa wojsk Mogadoru, groźni zarówno na lądzie, jak i na morzu.
  • Ciężka piechota - dzielą się na falangitów (Aanatim) i piechotę szturmową (Dorkim). Falangici to pikinierzy walczący w ścisłej formacji. Uzbrojeni są w długie piki i drewniane tarcze obciągnięte skórą. Pancerz mają przeważnie skórzany lub z kościanych płytek nasyconych magią. Dobrze nadają się do utrzymywania pozycji i ochrony Kasatim. Dorkim mają podobne uzbrojenie ochronne, jednakże zamiast pik mają kościane miecze i topory - dobrze nadają się do ataku na pozycje wroga i obrony flanek falangi Kasatim.
  • Lekka jazda Parasim - konni łucznicy lub oszczepnicy również korzystający z dobrodziejstw magii wypełniającej ich broń. Szybcy i nieuchwytni, przerażająca siła na polu bitwy. Wyposażeni najczęściej w mniejsze, kościane łuki i skórzane pancerze. W razie walki w zwarciu wyposażeni są w zakrzywione kościane ostrza lub krótkie lance.
  • Ciężka jazda Ezrahim - najbogatsi obywatele pragnący kariery wojskowej sprowadzają potężne konie kawaleryjskie i dosiadają budzących respekt rumaków. Uzbrojeni w lance i kościane miecze, w drogich rogowych pancerzach. Jest ich niewielu, jednakże szarża potrafi być decydująca.
  • Machiny wojenne: głównie balisty i skorpiony miotające wzmocnionymi magicznie pociskami.
8. Flota
Chluba Mogadoru. Potężna flota składająca się ze wspaniałych okrętów. Dawne pięciorzędowce porzucono na rzecz nowocześniejszych projektów, zwłaszcza że tyle rzędów wioseł stało się niepotrzebnych w związku z opanowaniem kontroli wiatru. Obecnie standardem są okręty o 20% większe od pięciorzędowców z dwoma rzędami wioseł i potężnym ożaglowaniem. Okręty wojenne tego typu mają 3 pokłady strzelnicze z bronią balistyczną oraz taran, natomiast statki kupieckie zadowalają się jednym uzbrojonym pokładem, a resztę przeznaczają na ładownie. Załoga takiego okrętu to około osiemdziesięciu marynarzy.

9. Kultura
Połączenie wspaniałych gmachów południa z dzikością północy. Budowle są w większości kamienne, choć z wieloma drewnianymi elementami. Wszędzie roi się od kolumn i kolumnad, a budowle przypominają te z Nugarit, jednakże nie są tak otwarte - brakuje atriów, ogrodów i basenów ze względu na zimniejszy klimat. Wszystko zachowuje geometryczną harmonię. Często widoczne są motywy miejscowe, np. zawieszane skóry zwięrząt, rogowe i kościane ozdoby. W części budynków kamienne kolumny zastępowane są drewnianymi.
Budowle nie cechują się szczególną strzelistością, nie są również wyjątkowo wysokie - po prostu pragmatyczne.
Nie ma tu w zasadzie malarstwa, dominuje rzeźbiarstwo w rogu i kości. W taki sposób powstawały wizerunki kolejnych władców - z największych kości morskich bestii, by zapewnić władcy godne popiersie.
How can I feel abandoned even when the world surrounds me?
How can I bite the hand that feeds the strangers all around me?
How can I know so many never really knowing anyone?

If I seem superhuman I have been misunderstood.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Shalvan”