Państwo

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Chromy
Posty: 1292
Rejestracja: 2013-05-09, 12:36
Has thanked: 4 times
Been thanked: 13 times

Państwo

Post autor: Chromy »

Zberałem to do kuJak to mnipy jak to mniejwięcej działa w tym państwie.

RELIGIA - DEWOCJA:

Dewocja jako religia w swoim założeniu czczenia istot duchowych posiada szereg ogólnych zasad, które obowiązują większość wyznawców i jako formuła religijno-auramantyczna jest skuteczna.

1. POZNANIE

Obowiązek poznania swego Boga, to pierwszy i najważniejszy obowiązek człowieka, który winien wypływać z czystości serca i szczerości intencji. Isnienie wszystkich stworzeń i zjawisk wynika z tej transcendentalnej istoty. Poznanie jego czystego bytu rozjaśnia spojrzenie na rzeczywistość, a unikanie tej prawdy jest oznaką niewiedzy i braku rozumu i godności człowieka.

2. DEWOCJA

Drugim obowiązkiem człowieka jest oddanie mu czci. Podporządkowanie się planom boskiej istoty jest obowiązkiem najważniejszym i najistotniejszym. Przeważnie te plany dotyczą obowiązkowej modlitwy, która powinna odbywać się trzy razy dziennie. W ośrodkach miejskich te okresy ogłaszane są przez śpiew nawołujących z wysokich wież muezinów.

3. CZYSTOŚĆ

Czystość serca nierozerwalnie wiąże się z czystością ciała. Czcząc swego boga należy dbać o higienne, w wielu wyznaniach jest wiele obowiązujących nakazów, jak np. obcinanie paznokci, strzyżenie włosów, mycie rak przed i po jedzeniu, czesanie włosów płukanie ust i nosa oraz utrzymywanie czystości w domu i na ulicy.

Te same nakazy rytualne związane z higieną są stosowane w Dewocji min. usuwanie nieczystości z ciała i ubrania oraz ablucje przed modlitwą. Podczas kąpieli rytualnej myje się całe ciało, podczas gdy przed modlitwą należy myć tylko niektóre jego części. Przy dewocji zachowanie czystości ciała jest koniecznością.

4. WIELKA RODZINA

Doktryna dewocji nierozerwalnie wiąże się z podstawowymi związkami międzyludzkimi, w których podstawą jednostką jest rodzina. Oddawanie należnego szacunku rodzicom przez dzieci, niezaniedbywanie swoich obowiązkow jako rodzic służy naturalnej równowadze i charakteryzuje zdrowe społeczeństwo. Ta zależność rozrasta się także szerzej, poprzez zwierzchnictwo i hierarchie. Stosunki takie jak uczeń-mistrz, dowódca-żołnierz.

KOLONIZACJA:

1. Niewolnik, który zostanie wyzwolony przez Eponitę automatycznie dostaje obywatelstwo Eponickie.

2. Sposoby kolonizacji:
Kolonie - Eponici zakładają miasta będące jednoczesnie obozami wojskowymi.
Municypia - Miejscowa ludność otrzymuje ograniczone prawa Renk Ordasi (tzn. bez możliwości głosowania i kandydowania na urzędy)
Sojusze - Sprzymierzeńcy, są zobowiązani do dostarczania Renk Ordasi kontyngentów wojskowych, jednocześnie nie posiadają praw Eponickich, ani też nie mogą zawierać sojuszy z innym Państwem niż Renk Ordasi.
(Czego to się tyczy? sojuszniczych państw?)

WOJSKO

"Przysięgam Boskiemu Chanowi Songunowi zwanemu Serkanem, Imperatorowi, Jedynemu Panu i Władcy Imperium i Świata, służyć wiernie, wszelkie Jego rozkazy oraz swe obowiązki wypełniać z entuzjazmem, oddaniem i bezwzględnym posłuszeństwem – niezależnie od miejsca, czasu i warunków w jakich się znajdę. Przysięgam na honor i swoje życie – wolę Chana traktować święcie, i nigdy nie dopuścić do zaniedbania, a wszelkie przejawy buntu i nieposłuszeństwa bezwzględnie zwalczać – nie zważając na życie swoje."

1. DOWÓDZTWO

Oddziały podzielone są na:
Lejyony(450+) Ich dowódcami są Lejyonbejowie
Sandżaki(75-125) Ich dowódcami są Sandżakbejowie
Destek Bekçi - Straż Posiłkowa(8-15) Ich dowódcami są Çavuşi, także nazywani dziesiętnikami.
Karşi - Zwiadowcy (1+)

Na potrzeby mechaniki określ konkretną liczebność oddziałów.

2. JEDNOSTKI

Takimowie są podporą władzy chana, a zwłaszcza ci w Lejyonach Serkańskich, które stanowią główny przedmiot troski Imperatora. Żołd wypłacany jest tu regularnie, a po wysłużeniu odprawa, którą pobiera się ze specjalnej kasy. Sam fakt, że żołnierz wstępując do służby wojskowej składa przysięge Chanowi ma głęboką wymowę. Służba trwa od dwudziestu do czterdziestu lat. Rekrutacja ograniczona jest do obywateli eponickich.

Defanci są to wojska posiłkowe służace pod przewodnictwem Takimów. Służacy w niej mogą wywodzić się z różnych prowincji i wchodzić w skład ostatnich trzech klas majątkowych.

3. DYSCYPLINA

Rekrut musi się przede wszystkim nauczyć długiego maszerowania z pełnym wyposażeniem. Połowę dystansu muszą umieć pokonać krokiem swobodnym, a drugą połowę w biegu. Uczeni są sztuki zbudowania obozu warownego(otoczonego rowem, wałem i palisadą), komend, pływania, łucznictwa, sztuki wskakiwania na konia i zeskakiwania w pełnym rynsztunku. Świerzy rekruci muszą ćwiczyć z bronią dwa razy dziennie, veterani raz. Każdy rekrut zobowiązany jest do odbycia 20 pieszych wypraw albo 10 konnych.

Podstawowe Uzbrojenie:
- hełm
- tarcza prostokątna lub mała tarcza bejowska
- pancerz
- ciężka włócznia lub oszczepy
- krótka broń - jatagan lub długa broń - szabla, używana przez kawalerie
- sandały
- płaszcze, które były prostokątnym kawałkiem materiału występowała też wersja z kapturem

Dodatkowo w czasię przemarszu każdy żołnierz niósł piłę, kosz, wiadro, łopato-siekierę, skórzany pasek, sierp, łańcuch oraz rację żywnościową, która miała starczyć na trzy dni. Ma to zmniejszyć wielkość taborów, które są łatwym celem podczas przemarszy.

Nagrody i Kary:
Nie posiadanie przez żołnierza przy sobie jataganu i szabli jak również zasypianie na warcie karane jest śmiercią. Jednak oprócz systemu kar, stosowany jest róznież system nagród, który ma pobudzać ambicje żołnierza i oficera. Medalion w kształcie słońca otrzymywał ten żołnierz, który pierwszemu udało się dostać na mur nieprzyjaciela. Wieniec z liści dębowych otrzymał żołnierz za uratowanie obywatela eponickiego. Naczelnego wodza nagradzano triumfem czyli ceremonialnym wjazdem na rydwanie przez stolice.

4.ODDZIAŁY

Sandżak:
Każdy Sandżak posiad swój znak Simge, zwykle w kształcie półksiężyca na drzewcu(czasami z Sierpówką siedzącą na nim), który nosił stale wyznaczony do tego chorąży (Simgifer).

Kupcy zbożowi pełnią także fukcje wywiadu wojskowego, kręcąc się po miejscowych targach wśród handlarzy i rolników. Kupując zboże, owoce, warzywa i załatwiając inne sprawy, skutecznie wyciągają od miejscowych informacje potrzebne dowództwu.

Przemarsz:
Wojsko eponickie maszerowało w kolumnie. Kolumnę otwierała straż przednia, złożona z oddziałów posiłkowych, za którą podążały oddziały główne. Kolumnę zamykała straż tylnia. Następnie prowadzono wozy. Na wozach jechała również służba obozowa.

5.ZWIADOWCY

Zwiadowcy przed wkroczeniem żołnierzy muszą najpierw sprawdzić:
- Gdzie na nowym terenie znajdują są ujęcia wody?
- Czy można zdobyć żywność?
- Czy w okolicy znajdują się jakieś brody, mosty, czy ciaśniny, które mogą ograniczać ruch wojsk?
- Czy warto je obsadzić, czy są za daleko?
- W jaki sposób można by je szybko zniszczyć lub zatarasować?
- Czy stan dróg i mostów pozwala na przejazd taborów, czy też może jest tak zły, że z tej strony nie należy się spodziewać niebezpieczeństwa, ani planować własnej marszruty?
- Jaka jest przepustowość owych dróg, czy nie zepsują się szybko w razie przemarszu dużych sił, bądź deszczu?
- Gdzie warto założyć obóz, czy będą tam miejsca które będą utrudniać widoczność tak jak wzgórza, last czy wioski?
- Czy starczy drzewa na budowę umocnień?

Po ustaleniu miejsca głównego obozu grangardy, żołnierze rozdzielani są do placówek, to zadanie należy do Sandżakbeja, nie może on spuścicć na swoich podkomendnych. Przydziela żołnierzy do straży posiłkowej i wyznacza zwiadowców.

Podstawową zasadą podszas ustalania miejsca obserwacji dla Karşi- zwiadowców, jest to żeby widzieli siebie wzajemnie i mieli wgląd na to co się dzieje na przestrzeni między nimi, podobnie było z posterunkiem straży posiłkowej z sierżantem na czele, który różnież musiał widzieć wszystkie swoje wedety. Posiadał on dość sił by strzec, zmieniać i wspierać w razie napadu na Karşi oraz by móc wydzielić eskortę dla zatrzymanych ludzi, których należałoby odprowadzić dalej, do dowódcy. Dalej byłyby właściwe wojska. Posterunek musiał być widziany przez głowny obóz grangarde. Czasami jednak gdy brakuje ludzi, bądz są ukształotowanie terenu na to nie pozwala do miejsc, których nie można mieć pod stałym nadzorem, powinny być wysyłane co jakiś czas patrole złożone z 2 - 3 ludzi.

Cały ten system ma na celu danie jak największej ilości czasu głównym siłom na stanięcie pod bronią w razie ataku, poprzez wykrycie nieprzyjaciela jak najdalej od właściwego obozu. Innymi, niemniej ważnymi, funkcjami jest zapobieganie wchodzeniu niepowołanych osób do obozu i zatrzymywanie dezerterów oraz utrudnianie działań nieprzyjacielskim podjazdom.
Ceterum censeo Grubum delendam esse.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Chromy”