Słoneczna Siedziba

[Kikszakus]

Brak murowanej twierdzy. Siedziba Ahmura znajduję się w koronie Luczysów Gisanów (drzewa osiągające 100m wysokości), Siedziba jest wykonana z drewna, jest to wielkie pomieszczenie z zamykanym otworem w suficie,
pośrodku sali znajduję się okrągły stół z mnóstwem krzeseł, tutaj Ahmur przyjmuje swoich ludzi oraz posłów na rozmowy, piętra poniżej zamieszkałe są przez najbardziej oddanych ludzi Ahmura .

[Morok]

Rozległo się pukanie do drzwi Słonecznej Siedziby. Przed nimi oto stał lekko zdyszany, wysoki mężczyzna o krótkich, jasnych włosach i szarych oczach, odziany w biel i czerń - barwy Związku Północnego. Sądząc po wiszących u pasa glejtach, był emisariuszem, przybyłym tu zapewne, by rozmawiać w jakiejś mniej lub bardziej istotnej sprawie.

[Kikszakus]

Łucznik który znajdował się znacznie wyżej niż wejście do Słonecznej siedziby, cały czas bacznie obserwował biegnącego nerwowo nieznajomego. Trzymał napięty łuk, lecz po dokładniejszym przyjrzeniu się mu, stwierdził że gość jest niegroźny. Opuścił łuk.
Drzwi się otworzyły, ze środka wyleciał przyjemny zapach kwiatów. Cała sala była nimi udekorowana, wydawać się można było że drzewa naokoło zakwitły.
Na środku sali , przy okrągłym stole siedział tylko Ahmur, dookoła pod ścianami ustawieni byli łucznicy.
Sala posiadała bardzo dobrą akustykę i Ahmur nie musiał krzyczeć żeby osoby przy wejściu go słyszały.
-Witaj Przyjacielu. Wejdź i usiądź. Co Cię do nas sprowadza? - Rzekł ze wesołością w głosie.

[Morok]

Ambasador zrobił krok do przodu i ukłonił się lekko, po czym zajął miejsce przy stole. Wydawał się nawet nie zauważać łuczników pod ścianami. Ignorował ich tak starannie, jak tylko się dało. Wszak wreszcie dostał się na szczyt drzewa, po tych przeklętych schodach. Tyle ich było! Jako prawdziwy człowiek Północy, mężczyzna wolał podchodzić nawet do uciążliwej wspinaczki jak do wyzwania, jedno pytanie jednak cisnęło się wprost na myśl - któż wpadł na pomysł, by swą siedzibę umieścić w tak niewygodnym miejscu?
Nie wypowiedział go.
- Pokój Twemu królestwu, Wasza Wysokość. Przybywam ze Związku Północnego, jako emisariusz Jego Wysokości, z Bożej łaski panującego króla Oriona II. Przybyłem tutaj z ofertą handlu i propozycją przymierza pomiędzy Związkiem Północnym a Królestwem Leśnego Wichru - rzekł zamiast tego, wyjmując zza pazuchy zwój papieru, kałamarz i niewielki pędzelek.
- W naszym państwie niewiele jest ziem uprawnych, a hodowla zwierząt i polowania powoli zaczynają nie wystarczać, by w pełni wyżywić ludność - kontynuował emisariusz. - Władca mój prosi o nawiązanie kontaktów handlowych, tak by kupcy z Królestwa Północy mogli zaopatrywać się w żywność również w Królestwie Leśnego Wichru. Oferuje również, niezależnie od odpowiedzi, pomoc w razie ataku nieprzyjaciół na tę krainę.

[Kikszakus]

-Kontakty handlowe są przeze mnie bardzo mile widziane. Przejdźmy do rzeczy, ile irydów żywności potrzebuje Związek Północny, oraz czy interesuje was jednorazowa ilość, czy raczej stałe, okresowe np. co pół roczne dostawy. Oraz o jakich ilościach mówimy?
Powiedział bez skrępowania Ahmur. Po chwili dodając.
-Oraz z chęcią przystąpimy na podobnych zasadach do zaproponowanego układu o wzajemnej pomocy na wypadek agresji innych krajów. Ile wasza kraina posiada ludności oraz wojska? Jeżeli możesz zdradzać takie informacje?

[Agon]

Do Słonecznej Siedziby przybył stary człek w czarnym kapturze. Gdy zatrzymali go strażnicy, rzekł:
- Nazywam się Sectus i jestem dyplomatą z Agonii, mój mistrz przysłał mnie tu z propozycją dla waszego władcy.

[Morok]

Emisariusz zastanawiał się przez chwilę nad pytaniami Ahmura.
- Najlepsza dla naszego kraju byłaby stała wymiana - powiedział wreszcie. - Około czterysta, pięćset irydów na rok byłoby rozsądną wartością, choć przydadzą się tak naprawdę każde ilości, które Wasza Wysokość raczy zapewnić. Mój pan wyrażał również zainteresowanie ceramiką pochodzącą z Królestwa Leśnego Wichru, z jasnymi ustaleniami trzeba będzie jednak zaczekać przynajmniej rok.
Mężczyzna zaraz też nachylił się nad stołem, obniżając głos.
- Co zaś do sojuszu, nie jestem uprawniony do ujawniania dokładnych liczb, ani nawet ich nie znam, lecz musiałeś, Wasza Wysokość, słyszeć o rycerzach Północnego Królestwa, o ich harcie ducha i waleczności - rzekł niemal szeptem. - Mój pan nie oczekiwał wzajemności w swej deklaracji wojskowego wsparcia, jestem jednak pewien, że z wdzięcznością przyjmie Twoją łaskawą ofertę.

[Kikszakus]

Żółnierze patrząc nieufnie na gościa z Agoni, nie pozwolili wejść do siedziby Ahmura, ponieważ był on zajęty gościem ze Związku Północnego. Natomiast zaprowadzili go piętro niżej do wiernego przyjaciela który mógł również przyjmować gości, druida Athela. Weszli do skromnego pomieszczenia w którym pracował druid. Żołnierze przedstawili gościa.
-Witaj. Co Cię do nas sprowadza Panie Sectus? Możemy mówić o wszystkim, mam takie same prawa jak nasz Pan Lasu w rozmowach dyplomatycznych.


-------------------------------------------
Natomiast piętro wyżej.
-Możemy wam zagwarantować do 1200 irydów jedzenia i niestety tylko 50 irydów ceramiki co pół roku. Jeżeli wasz kraj będzie już przekonany o rozpoczęciu wymiany wystarczy że określicie ilość i zaproponujecie cenę.

[Morok]

Gdy król mówił, emisariusz szybkimi, pewnymi ruchami pędzla pokrywał papier kolejnymi znakami dziwnego, obcego pisma. Skończywszy, wstał i ukłonił się.
- Z całego serca dziękuję za tak łaskawe przyjęcie mnie w kraju Waszej Wysokości. Odpowiedź, wraz ze szczegółami dotyczącymi ceny oraz ilości, przyleci zapewne na skrzydłach śnieżnego sokoła i będzie opatrzona pieczęcią mojego władcy - rzekł mężczyzna. - Czy masz, Wasza Wysokość, jeszcze jakieś do mnie pytania? Jeśli będę w stanie, odpowiem na wszystkie.

[Kikszakus]

-Nie mam, dziękuje za wizytę.

[Morok]

Wysłannik już chciał ruszyć w stronę drzwi, jednak na chwilę jeszcze zatrzymał się...
- Mam do Waszej Wysokości jeszcze jedną prośbę - rzekł po chwili namysłu, jakby lekko zmieszany. - Mam za sobą długą podróż. Czy zanim wyruszę w drogę powrotną, mógłbym jeszcze przez krótki czas skorzystać z gościny Waszej Wysokości i odpocząć?

[Kikszakus]

-Nie widzę żadnych przeciwwskazań.
Rzucił wzrok na jednego z łuczników spod ściany.
-Zaprowadź naszego gościa przyjacielu do jednej chatki piętro niżej, oraz poproś Tirena, naszego zarządce, żeby zapewnił pożywienie i napitek.
Ahmur wrócił do swoich papierów.

[Agon]

Sectus uśmiechnął się widząc, że został przyjęty, choć spodziewał się rozmawiać z głową państwa.
- Witam i ja, a teraz przejdźmy do rzeczy. Mistrz Agon zaoferuje usługi niewolników, lub jak tam wolicie najemników w zamian za część waszej produkcji drewna. Agonia oferuje ochronę wojskową i nie będzie także najeżdżać ziem Królestwa Leśnego Wichru w zamian za tę drobną usługę. Proponujemy taki handel. Zależy nam także na substancjach chemicznych, które pozyskujecie z tutejszych roślin.

[Kikszakus]

-Powiedz mi Sectusie, czy przybyłeś całą tą drogę tylko po to żeby na grozić i jeszcze nazywać to handlem? Niewolników nie potrzebujemy. Szanujemy pracę naszych ludzi, mimo iż jest ona droższa. Co możecie nam zaoferować czego byśmy chcieli? Potrzebujemy, żelaza, narzędzi, Borysów, a nie bezpieczeństwa przed waszymi najazdami , czy niewolników.
Powiedział bez ogródek, ani uśmiechu druid.

[Agon]

Uśmiech momentalnie spełzł z twarzy Sectusa, dyplomata przechylił lekko głowę i zdziwiony spytał:
- Co? Coś ty powiedział? Mamy do zaoferowania ludzi. Borysy mamy, ale muszę to skonsultować z mym panem. Może zechce wymienić Borysy za drewno. Tymczasem muszę poinformować Mistrza Agona, że nie zgadzacie się na taki pakt handlowy.

Sectus wyszedł dość szybko jak na swój wiek ze Słonecznej Siedziby, dosiadł swego wierzchowca i pognał w kierunku Agonii. Tyle go widziano w Królestwie Leśnego Wichru.