Borysada

A zatem Igor poszedł uzupełnić braki w edukacji. Stanął przed drzwiami. Już miał pociągnąć za klamkę, gdy nagle coś go zatrzymało. Skupił się bardziej na otoczeniu i usłyszał. Z wnętrza budynku dobiegały szemrania, szurania, kroki, głosy i chichoty. Męskie i dziewczęce. Słów nie sposób było rozróżnić.

Że co? Kto tu się kręcił o tej porze? Może korepetycje o tej godzinie?
Igor był jednak zbyt nakręcony, by teraz odpuścić. Chwycił za nóż i otworzył drzwi z karata.
- CO JEST KURWA! - krzyknął groźnie.

-Och! - ochnęli obydwoje nakryci na oglądaniu atlasu. Chłopak i dziewczyna, po 20 lat na łeb, nie więcej. Facet poczuł się w obowiązku stawić czoła zagrożeniu.
-Nie bój się, Ara! Załatwię go!
I począł szarżować na Igora z półtalerzem.

Igor wiedział, że nie ma chwili do wahania. Rzucił w mężczyznę latarką w głowę, a potem zaszarżował z nożem.

Latarka trafiła, co trochę zaćmiło napastnika. Dało to Igorowi wystarczająco czasu, żeby dźgnąć nożem. Jak jebnął tak zabił, ostrze przecięło tętnicę szyjną. Dziewczyna poczęła jęczeć i kuliła się w kącie.
Ciało osunęło się na ziemię i wtem Igor usłyszał za sobą hałas. W drzwiach stał zdziwiony człowiek. Wyglądał na studenta. Wyciągnął nóż.
- Osz, skurwielu - podskoczył do Igora z nożem.

- PÓJDZIESZ STĄD CZY NIE BO JAK PIERDOLNĘ NOŻEM - krzyknął nakręcony i nieco przestraszony Igor. Baranow w mig cofnął się za ławkę, może napastnik w amoku jej nie zauważy i zaliczy glebę?
Plan był taki, że jeśli przeciwnik zostawi lukę do ataku, bądź nie będzie innego wyboru ze względu na bliską odległość - Igor rozpoczyna walkę w zwarciu mocnym kopniakiem w jajca, potem dźga.
Jeśli zachowa bezpieczne dystans, wtedy wybiega na zewnątrz i przypierdala drzwiami ścigającego. Wtedy dobija.

-Ty chuju!
Igor zdołał odskoczyć za ławkę. Skorzystał ze zdezorientowania przeciwnika i zasadził mu kopa w jaja. Dźgnął również przeciwnika nożem, jednak nie do końca mu to wyszło i przejechał tylko ostrzem po ramieniu wroga. Baranow stracił równowagę. Napastnik zaszedł go z prawej, chwycił lewą ręką za przegub dłoni, w której Igor trzymał nóż, pociągnął w dół. Potem rusek poczuł, że dostał czymś metalowym w potylicę. Musiała to być rękojeść miecza przeciwnika. Spadł na klęczki. Mógł próbować walczyć dalej lub błagać o litość. Jor czojs.

- Po... poczekaj! - krzyknął Igor, z trudem wymawiając każde słowo. Od bólu głowy zbierało mu się na wymioty. - Nie jestem tu, żeby z wami walczyć! Ja się tylko bronię! Pogadajmy! Możemy pomóc sobie nawzajem!

Umarł.

No przyszli. Za dużo się nie zmieniło od kiedy był tu Igor. W sumie dalej jest, bo jego ciało leży tam, gdzie umar.

[i co, nikogo innego tam nie ma?]

No kurwa, nie ma. Rozjebujemy, plądrujemy? Popełniamy samobójstwo?

Jak nie ma tam nic do zabrania (jest tam mój nóż) to dokonują kremacji przyjaciela. Podpalają budynek i idą do domu.

Noża nie było, widocznie ktoś zajebał. Znaleźli w chuj rozpierdolu i trochę części (4 materiały, 2 części). 2 mołotovy poszły się jebać. Ucieszyli się, że rozkurwili budynek, morale w górę.