Borysada

W dziekanacie uniwersytetu
J: Dzień dobry pani. Nazywam się Julian Minzt i chciałem zapisać się na studia licencjackie, kierunek ochrona środowiska. Chciałbym też ubiegać się o możliwość zapłacenia za czesne w ratach. [W tej turze 200$, w następnej 200$ i w kolejnej 100$]

- Przykro nam, zamknięte - odpowiedziała chuderlawa blondynka, zajadając się kanapką z szynką i salami. - Dziekanat otwieramy we wtorki i czwartki w godzinach 13:15-13:45. Co prawda dziś czwartek, ale jest dopiero 11.

Julian wyszedł z dziekanatu i stanął pod drzwiami w oczekiwaniu na godzinę, w której zaczną przejmować kandydatów na studia.

Julian miał szczęście, bo cudem był dzisiaj pierwszy w kolejce. Dwie godziny później ta ciągnęła się już przez cały korytarz.
Po wejściu do dziekanatu Julian mógł zauważyć, że kobieta rozmawiała sobie przez telefon i zamiast zajmować się studentami flirtowała z kimś.

Widok nieprzemęczających się pracowników dziekanatu wywołał w Julianie uczucie nostalgii. Przypomniał sobie swoje studia z socjologii, na którcyh atmosfera wydawała się być podobna. Jako weteran studencki wiedział przynajmniej co należy zrobić żeby zwrócić na siebie uwagę. Mintz usiadł bez pytania na krześle dla petentów i zagadnął do siedzącej naprzeciw kobiety:
-Czuję się źle, że przeszkadzam ale chciałbym zapisać się na studia licencjackie na kierunku ochrona środowiska.

Kobieta przerwała rozmowę, po czym zaczęła się głośno śmiać.
- Kolejny wykształcony bezrobotny? Dobre, dobre... - zarechotała. - No dobra, wpiszę pana na listę oczekujących. Czterysetne miejsce. Z hakiem. Chyba, że...
Kesz, many. O co innego mogło chodzić.

Julian Mintz: No widzi pani, socjologia okazała się nie być strzałem w dziesiątkę, ale tym razem jestem dobrej myśli. A własnie - dodał ciszej - zapomniałem chyba o czymś, proszę sprawdzić czy wszystko się zgadza - dodał przesuwając dyskretnie w stronę kobiety kopertę, w której znajdowały się 4 pięciodolarowe banknoty.

Kobieta wzięła kopertę i zarechotała tak głośno, że było ją słychać kilkadziesiąt metrów dalej, na końcu kolejki.
- LIZKA, IDZIEMY PIĆ, ZAMYKAJ INTERES - krzyknęła do koleżanki, a potem skierowała ponure spojrzenie na Juliana.
- Zaczyna pan semestr za dwa tygodnie, w tych broszurach jest więcej informacji. Coś jeszcze? Chcemy zamykać.

-To chyba wszystko, dziękuję.
Julian wziął broszury i opuścił uniwersytet. Ruszył do siedziby SDI pochwalić się swoim sukcesem.

Dotarł i pochwalił.