Borysada

Strażnicy, rozpoznając ambasadora obcego państwa, nie kazali mu długo czekać i czym prędzej przepuścili gości przez bramę. Pozwolono, nawet, zatrzymać im uzbrojenie - czymże było bowiem trzech ludzi w twierdzy pełnej żołnierzy? Nim którykolwiek z nich zdążyłby naciągnąć cięciwę, zginąłby z ręki gwardii książęcej, lecz dobre stosunki buduje się na drobnych gestach.
Kiedy wysłannicy Leśnego Wichru dotarli do sali tronowej, minęli wychodzących stamtąd przedstawicieli Malhaazu - najwidoczniej i oni mieli jakąś sprawę do władcy Ahravanu. Peter Covell siedział na, niezbyt zdobnym, prostym tronie, zaś za jego plecami stał jakiś mężczyzna, najpewniej któryś z doradców. Sądząc po jego minie, nie do końca zgadzał się z decyzją swojego pana.
-Ambasador Królestwa Leśnego Wichru* ze sprawą do Księcia Ahravanu, Petera Covella - zaanonsował ktoś i siedzący na tronie czterdziestolatek podniósł wzrok na wchodzących ludzi. Z jego twarzy dało się odczytać, że ostatnia noc musiała być nieprzespana. Skinął ręką na ambasadora, by podszedł i przedstawił swoje poselstwo.

*nie znam godności ;)

-Flynn? - Książę uniósł brew w geście zdziwienia.
-Flyn. Nie z tych Flynnów, panie - natychmiast sprecyzował, stojący za tronem doradca. Był dzisiaj w wyjątkowo dobrym humorze, bo nawet nie skomentował obrazy, jaką był brak przyklęknięcia przed odezwaniem się do władcy Ahravanu. Możliwe też, że chodziła mu po głowie myśl, że w tej puszczy nie wiedzą nic o etykiecie.
-Ah... dobrze, dobrze - Covell był wyraźnie uspokojony zapewnieniami swojego człowieka. - Stałych dostaw nam nie potrzeba, ale pełen statek handlowy [1000 irydów] starczyłoby nam na długi, długi czas. Warunkiem byłoby jednak wysłanie jednostki kupieckiej przez Królestwo Leśnego Wichru... Oczywiście, statek handlowy zostałby zwolniony z wszelkich opłat portowych, gdy zacumowałby w Kernig. Jeśli nie macie nic przeciwko, przejdźmy do sedna: ile?
-Mój pan chciał zapytać jaką cenę za sto irydów żywności oferujecie - szybko wtrącił doradca.

-Wychłostać, mój panie?
Cisza.
-Mój panie?
-Czekaj, niech leży jeszcze chwilę.
Niecierpliwe chrząknięcie kanclerza przerwało niezręczną ciszę w sali tronowej. Z trudem powstrzymując się od uśmiechu, książę Ahravanu wreszcie wykonał gest dłonią nakazujący dziewczynie podnieść się z ziemi. Nim ambasadorka się pozbierała, twarz Covella przybrała srogi wyraz.
-Szanowna pani, narzekasz na zwyczaje, jak to określałaś, wypróżnieniowe w tym kraju, w kraju w którym jesteś gościem, a sama wpadasz przed majestat władcy nie zważając na posłów w szanowanego tu Królestwa Leśnego Wichru i rozmowy, jakie z nimi prowadzę. Tak szkolą dyplomatów w Del'Arte? - książę obrócił się w stronę drugiego posła. Jego spojrzenie zdawało się mówić "mam nadzieję, że do was wysłano kogoś bardziej kompetentnego". - Pytałem cię, pani, czy chciałabyś przedstawić jeszcze jakąś sprawę, lecz wyszłaś z sali tronowej, nie czekając na odprawę, swoją drogą. Status ambasadora to jedno, ale zniewaga mnie i zagranicznych gości to drugie. W liście do Wielkiego Mecenasa, Knoxa, na pewno wspomnę o twych manierach. Możesz odejść.

-Rzeczywiście, bardzo dobra cena - szepnął Dumphey Bossard.
-Zatem, niech tak będzie - odpowiedział Peter Covell uradowany zadowoleniem mrukliwego skarbnika. - Królestwo Leśnego Wichru dostarczy do Ahravanu 1000 irydów żywności, a w zamian otrzyma tysiąc błyszczących borysów. Podczas wyładunku sprzedawanego towaru, kupcy zostaną zwolnieni z opłat celnych obowiązujących w Księstwie Ahravanu.
-Jeśli można, panie...
-Mów, Bossard.
-Jeśli Królestwo Leśnego Wichru byłoby zainteresowane kupnem ahravańskich wierzchowców, doskonałych win lub innych trunków albo narzędzi, jesteśmy w stanie zaoferować pewne skromne ilości tych dóbr po równie okazyjnych cenach...

-Wyśmienite narzędzia z Roseshore należą do najlepszych w okolicy, więc normalnie ich koszt szacowany jest na około 200 borysów za 100 irydów, jednak ze względu na niezwykle niską cenę żywności, jaką nam zaoferowano, jesteśmy w stanie, przy odbiorze żywności, dostarczyć na wasz statek do 200 irydów narzędzi w cenie 150 borysów za każdą setkę.

-Cieszę się zatem, że zawarliśmy układ - Peter uśmiechnął się. - Szanowny ambasadorze, możecie odejść - wykonał odprawiający ruch ręką pozwalając tym samym na odwrócenie się tyłem do majestatu księcia i wyjście z sali.
Niektórzy dyplomaci jednak mają klasę.

Okazało się, że posłów książę nie przyjmie - bowiem nie przebywał on akurat w swoim zamku, lecz bawił w mieście Kernig, skąd miał wyruszyć na wojnę. Wobec tego, zamiast przed oblicze Covella, goście zostali wezwani przed oblicze książęcego kanclerza, Abelarda Ronaya, który w sprawie zwyczajnych porozumień miał prawo negocjować w imieniu swojego suwerena.