2. Grzyb na dłoni

Sesja... osadnicza Harela.
Awatar użytkownika
Liadan
Posty: 1018
Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
Tytuł: Matka Gąska

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Liadan »

Zahira jeszcze z jednego powodu czuła się niekomfortowo - obawiała się, że nie uda jej się ukryć swojej nieufności wobec maga. Co prawda w szkole, poza oficjalną nauką, dowiedziała się, że nikomu tak na prawdę ufać nie można oraz posiadła umiejętność osłaniania swoich myśli i emocji, ale z Ib-Hasirem sprawa była znacznie trudniejsza. Był w końcu potężnym magiem, znacznie potężniejszym niż większość nauczycieli, a w trakcie podróży zdążył ją już nieco poznać.
Teraz też rozważała każde wypowiedziane przez Mistrza słowo, każdy niuans w tonie głosu, każde, nawet najmniejsze drgnięcie mięśni. Gdy tak go obserwowała, poczuła coś dziwnego. Coś, jakby delikatny podmuch przeciskający się przez rozdarcie płachty namiotu. Ale powietrze stało nadal duszne, nieruchome. Tylko dlaczego odniosła wrażenie, że nagle oddycha się nieco łatwiej? Dopiero po kilku sekundach dotarło do niej, że to nie ruch powietrza, a jakaś na razie nieuchwytna zmiana magiczna spowodowała to wrażenie.
Podążyła wzrokiem za spojrzeniem Ib-Hasira i... pasemko mgły właśnie wypłynęło przez okno domu, jakby z niego uciekając. Nie, to nie mgła - to dym coraz gwałtowniej wydobywał się z wnętrza budynku. Za chwilę przez okno wyjrzały pierwsze języki ognia. Najpierw nieśmiało, a później coraz odważniej strzelały iskrami w swoim tańcu radości. Wyglądały, jakby sprawiało im przyjemność unicestwienie siedliska obcej mocy.
Alchemiczka spojrzała ponownie na swojego mistrza. Wyglądał na zszokowanego pożarem. Więc to nie on był jego sprawcą, nie on podpalił dom, by uniemożliwić jego badanie.
Skoro to nie Ib-Hasir, to kto był podpalaczem? Rozejrzała się po obozowisku by przyjrzeć się reakcjom pozostałych uczestników wyprawy. Kto z nich podłożył ogień? Kto nie był tak zaskoczony, jak pozostali?
Sprawcę trudno było wskazać, bo każdy z mężczyzn właściwie miał taką możliwość. Wystarczyło tylko oddalić się na chwilę "za potrzebą", nawet kierując się w inną stronę, niż ogarnięty pożarem budynek, za zasłoną drzew obejść część obozowiska, podłożyć ogień i wrócić tą samą drogą poprawiając spodnie.
Arcus? Raczej nie. Co prawda nie lubił magów, a jej w szczególności, ale to jeszcze nie wystarczający powód, by podłożyć ogień. Zdaje się, że chciał poznać zagadkę "nawiedzonego domu", jak ten budynek ochrzcili robotnicy. Chyba miał też wobec niego jakieś własne plany, które ten pożar pokrzyżował. Teraz też starał się zrobić wszystko, by jak najwięcej ocalić od ognia. Swoje obowiązki traktuje też bardzo odpowiedzialnie. Co prawda Zahira zajęta rytuałem nie miała czasu śledzić jego poczynań, ale ilekroć spojrzała w stronę pracujących przy stawianiu namiotu zawsze widziała go gdzieś wśród nich. Więc nie, to musiał być ktoś inny. Tylko kto?
Dziewczyna rozważyła kolejną kandydaturę. Xevary! To imię nasunęło się niejako samo, bo ilekroć spojrzała w kierunku Arcusa, cieśla znajdował się gdzieś w pobliżu. Za mało o nim wiedziała, by móc coś więcej o nim powiedzieć. Nie znała jego sposobu rozumowania, motywów nim kierujących. Wydaje się, że polubił inżyniera, dobrze się z nim rozumiał i raczej nie zrobiłby czegoś wbrew woli tego pierwszego. Raczej, ale nie na pewno.
Przyglądała się kolejnym twarzom i wróciła myślami do porannego incydentu. Czy wśród robotników jest Feders, czy też poszedł z którąś grupą na zwiad? Feders był idealnym kandydatem, by obciążyć go winą. Niepokorny, widać przywykł do wprowadzania w czyn swoich postanowień, odważny. Przy tym właściwie nie miał wiele do stracenia, bo i tak za poranne wystąpienie mógł spodziewać się kary ze strony Axlana.
Właśnie Axlan... Zwykle trzymał się na uboczu, nie zdradzał swoich myśli. I GDZIE JEST W TEJ CHWILI!- ta myśl aż zakrzyczała w jej głowie. Gdzie jest dowódca wyprawy w chwili tak niespodziewanego wydarzenia? Nawet jeśli musiał oddalić się na chwilę poza obóz, zamieszanie powinno sprowadzić go z powrotem.
Jeszcze raz powiodła wzrokiem po obserwujących pożar mężczyznach, ale dowódcy nie dostrzegła.
- Gdzie jest Axlan? - to pytanie mimowolnie wyrwało się z jej ust.
........
Wróciła do swoich rozważań. To również mogła być któraś z kobiet. Przecież do podłożenia ognia nie trzeba wiele siły. Obydwie też miały taką możliwość.
Jerina właściwie cały czas pozostawała niewidoczna dla innych. Cały czas przebywała w przestrzeni składowej sprawdzając coś, licząc, kontrolując... i cały czas zasłaniały ją skrzynie i stosy materiałów przywiezionych przez wyprawę.
Helma niby pracowała na widoku, ale co chwilę odchodziła, a to po drewno do ognia, to po jakieś wiktuały, to po wodę. Przy tym wydawała się całkowicie odporna na magię wyspy, więc nie miałaby najmniejszych trudności, żeby wejść do środka budynku i w odpowiednich miejscach rozsypać nieco żaru. A do żaru miała najłatwiejszy dostęp - ot, wystarczyło nabrać go nieco z ogniska kuchennego.
Tak, obydwie miały taką możliwość i o obydwu wiedziała zbyt mało, by stwierdzić, czy to była któraś z nich.
Z zamyślenia wyrwał ją głos Arcusa, który przejął dowodzenie nad akcją gaśniczą. Również zauważyła, że wszyscy niby wykonują polecenia, ale robią to dziwnie niemrawo w oczekiwaniu, że pożar uwolni ich od niechcianego sąsiedztwa. Sama przed sobą musiała przyznać, że i w niej zawód badacza, który nie będzie mógł poznać czegoś nowego walczy z radością z osłabienia wpływu dziwnej mgły, a nawet, że ta radość przeważa. Tylko Ib-Hasir był autentycznie zaniepokojony. Wreszcie usiadł zrezygnowany...
- Masz dla mnie jakieś polecenia, Mistrzu? - spytała Zahira.- Jeśli nie jestem ci teraz potrzebna, to sprawdzę co z Olachem. Jeśli jest w tak silny sposób związany z magią wyspy, nie wiadomo, jak może zareagować na spalenie pajęczyny.
Awatar użytkownika
Ranjir
Posty: 620
Rejestracja: 2013-05-08, 21:41

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Ranjir »

- Niech się dopali. - Inżynier machną na to wszystko ręką. Szkoda budynku, szkoda trupa. Arcus był nawet ciekawy co Hasir miał zamiar zrobić wieczorem. No ale teraz nie będzie już okazji się dowiedzieć.
- Wy dwaj pilnujecie, żeby się nie rozeszło, reszta wraca do stawiania namiotów. Im więcej zrobimy tym lepiej.
Mimo gównianego morale trzeba było robić swoje. Arcus dalej dyrygował ludźmi, ale teraz trochę bez pasji. Na motywujące opieprzanie nie miał ochoty, a sądząc po minach jego podkomendni byli w podobnym nastroju.
Po rozstawieniu konstrukcji drewnianej inżynier sam zabrał się za zszywanie materiału. Chciał się czymś zająć by odegnać ponure myśli. Nie chciał też ryzykować, że któryś z mężczyzn przez nieuwagę zrobi coś źle. Przez cały dzień wykonywali siłową robotę, a tu trzeba było precyzji.
Awatar użytkownika
Harel
Posty: 281
Rejestracja: 2013-12-18, 19:48
Been thanked: 2 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Harel »

Mistrz wstał i spojrzał rozgniewany na alchemiczkę.
- Spalili jedną z Manifestacji, nie wiemy nawet, czy nie jedyną, a ty mi o Olahu mówisz? Ten człowiek jest... jest nieistotny - wyrzucił z siebie, powstrzymując się przed użyciem gorszych słów. Widać było, że cała sytuacja mocno nadwyrężyła jego nerwy. - Nie zostawię tego tak - rzekł chłodno. - To niemożliwe, żeby się samo zapaliło. Tutaj, w środku bagna? Ktoś musiał to podpalić - naciskał, rozglądając się po ludziach.

Jakby na zamówienie maga, z trzcin przy pomoście wyłonił się Feders. Wyglądał na zdziwionego, kiedy zobaczył zamieszanie w obozie i dym unoszący się z płonącego budynku. Poprawił portki i ruszył biegiem do obozu.
- Co tu się odpierdala? - rzucił lekko zdyszany.
- Płonie chata z trupem - wyjaśnił mu Xevary. - Tak nagle. Nie wiemy, dlaczego się zapaliła.
- Huh. Wystarczy, że człowiek wyskoczy na chwilę za potrzebą, a tu od razu takie rzeczy... - Feders pokiwał głową, patrząc na dymiące zgliszcza.

Zahira z niepokojem obserwowała, jak gęstnieje powietrze wokół Ib-Hashira. Miała wrażenie, że lada moment polecą pioruny.

- Gdyby Axlan nie wysłał tylu ludzi na zwiad, to może byśmy go ugasili - wyjaśnił cieśla. No a tak, sfajczy się wszystko.
- Czyli tyle dobrego, że przynajmniej nas żaden trup w nocy nie odwiedzi - wywnioskował Feders i siłą rzeczy spojrzał w stronę Hashira. Spotkał wzrok, który przerażał. A i do zabijania też pewnie niewiele mu brakowało.

- TY! - mistrz magii ruszył w jego stronę, rzucając jedno, krótkie słowo, które jednak uderzyło wszystkich jak huknięcie gromu.
Feders cofnął się o kilka kroków, zaskoczony taką ilością emocji.
- Co ja znowu? - zapytał niezbyt uprzejmie. Mag wciąż parł do niego niczym berserk w szale.
- TY PODPALACZU ZAPCHLONY! - Oskarżenie potoczyło się ciężko przez powietrze. - Powinienem cię był od razu zabić!
- Że ja niby? - Feders nie wiedział za bardzo, co powinien teraz zrobić. - Niech ktoś zabierze tego wariata - zdążył jeszcze powiedzieć, zanim nie dorwały go łapska Hashira, nie chwyciły za kamizelkę na piersi i nie zaczęły szarpać w amoku.
- Musisz mi wchodzić w drogę na każdym kroku?! - czarownik nie spuszczał z tonu ani na chwilę. - Co ci z tego przychodzi?! Tak bardzo chcesz rozwalić całą tą wyprawę?
Feders się wyrwał z rąk maga i odtrącił je na bok.
- Jakim prawem! - krzyknął, aby przerwać słowotok Ib-Hashira. - To nie byłem ja, przecież srałem w krzakach wtedy!
- Nawet mnie nie denerwuj - wycedził zimno mistrz. - Nikt w to nie uwierzy.
- Chcesz gówno zobaczyć? - prychnął w odpowiedzi marynarz - Jeszcze ciepłe.
- Zabiję cię, bezczelny psie, przysięgam - Hashir znowu postąpił kilka kroków w stronę Federsa. Okrążyli już w ten sposób połowę obozowiska.
- Nie boję się ciebie - Feders tym razem nie cofnął się. - To puste oskarżenia, będę bronić swej godności!
- Tak jakbyś jakąś miał. Dla kogo sabotujesz misję?!
Teraz również Feders poczerwieniał ze złości.
- Albo chcesz mnie wrobić, albo jesteś zaślepiony gniewem, starcze - rzucił. - To nie ja, nie masz żadnych dowodów. A może to ktoś inny, a może to Helma, o?! - wskazał na kucharkę, której kolorowa suknia przykuła niespodziewanie jego wzrok. Kobieta właśnie wracała skądś do obozu.
- Co się stało? - zapytała, zaniepokojona poruszeniem, jakie panowało w obozie. - Co tu się dzieje? Pożar w obozie?
- Podpaliłaś dom?
- Co takiego? Przecież poszłam ukryć rytualne pozostałości, na prośbę Zahiry - Helma odpowiedziała ze spokojem, jakby wierzyła w absolutną niedorzeczność tego oskarżenia. Spojrzała na alchemiczkę, pewna, że ta ją poprze.
Awatar użytkownika
Liadan
Posty: 1018
Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
Tytuł: Matka Gąska

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Liadan »

- MISTRZU! - to jedno słowo zabrzmiało niczym strzał, a na Ib-Hasira podziałało jak policzek. Bo jak to możliwe? Ta zawsze cicha i posłuszna asystentka teraz ośmiela się podnosić głos? Do niego? Do wysokiego maga i swojego mistrza? I do tego czyni to publicznie!
Tymczasem Zahira, która nim się odezwała, zdążyła postawić solidną barierę mentalną, kontynuowała, tym razem już nieco ciszej:
- Jak śmiesz odzywać się w ten sposób!? Jak śmiesz rzucać oskarżenia bez żadnych dowodów. Gniew cię zaślepia! Postępując w ten sposób obrażasz nie tylko tych wszystkich ludzi, ale i wszystkich, którzy mienią się być magami. Takie zachowanie przystoi dziecku, którego nikt nie nauczył opanowania, a nie uczonemu magowi, który ma obowiązek, tak, OBOWIĄZEK(!) panować nad magią. Ale żeby mad magią móc zapanować, najpierw trzeba nauczyć się panować nad samym sobą.
....
- Tak, Feders jest idealnym kandydatem, by go oskarżyć o podpalenie. Przecież sam głośno to dziś wykrzyczał. Tylko jest przy tym człowiekiem odważnym i honorowym - w tym przypomina mi naszych rodaków. Więc jeśli miałby ten ...(tu Zahira zrobiła maleńką przerwę, tak jakby nie chciała głośno wypowiedzieć jakiegoś przekleństwa) dom podpalić, to zrobiłby to zupełnie jawnie, nie kryjąc się przy tym po trzcinach.
...
- Helma? W momencie, gdy zauważyliśmy pożar, akurat rozmawiała z Olachem przy ognisku kuchennym, tego jestem pewna. I tak, prosiłam Helmę, by tymczasowo ukryła popioły z rytuału.
Awatar użytkownika
Harel
Posty: 281
Rejestracja: 2013-12-18, 19:48
Been thanked: 2 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Harel »

Ib- Hashir odwrócił się zaskoczony. Zahira? I ona przeciwko niemu?
Obserwował ją przez moment, jakby w nadziei, że prześwietli wzrokiem jej lojalność.
- Nie masz pojęcia o wadze sytuacji, kobieto... Od tego może zależeć życie nas wszystkich - rzekł, dużo już ciszej i wolniej. - Ale w jednym masz rację: za bardzo się unoszę. Powinienem go zabić z zimną krwią.

Feders zmrużył oczy. Ale nie oponował. Wykorzystał okazję, że sytuacja się nieco uspokoiła, żeby odpowiedzieć magowi.
- To prawda, że pożar tego domu bardzo mnie ucieszył, ale to nie ja to zrobiłem. - Poprawił rozchełstaną kamizelkę i spojrzał z wyrzutem na maga. - Ktoś wykorzystał moje słowa, żeby rzucić na mnie podejrzenia, a ty dajesz się wodzić jak dziecko, starcze - mruknął kąśliwie.

W magu zawrzało, ale pamiętając słowa Zahiry, zachował spokój.
- Nie wierzę w żadne twoje słowo.
- Naprawdę sądzisz, że byłbym aż tak głupi? - Błyskotliwe oczy Federsa ślizgały się od Hashira do Zahiry. Alchemiczka domyśliła się, że w skłóconych magach widzi nadzieję. - Że ukrywałbym to, gdybym sam to zrobił? Po tym, co powiedziałem rano?
- Jeśli uważasz, że twój apel zachęciłby kogoś innego do podpalenia, to masz bardzo wysokie mniemanie o sobie - odparł czarownik.
- Ktoś to perfidnie wykorzystał! - Feders podniósł głos. - Ktoś chce mnie wrobić!
- Być może faktycznie jest w tym towarzystwie kilka osób, które mogą się obawiać zdrady - odparł mag. Zahira zauważyła z ulgą, że znowu jest sobą: opanowanym, dostojnym Hashirem, zasługującym na przedrostek Ib. - Ale ty do nich nie należysz. Znowu się przeceniasz.
Feders zamilkł. W sumie, nie miał na to żadnej odpowiedzi.

Na twarzy Ib-Hashira pojawił się cień uśmiechu.
- Jesteś dobrym graczem, Feders. Nie odmawiam ci inteligencji, o nie. Mogłeś nawet przekonać innych, Zahirę... ale nie ze mną te numery. Tylko ty mogłeś to zrobić.
- Ale nie zrobiłem! Więc może nikt tego nie zrobił? - spróbował marynarz. Mistrz parsknął w odpowiedzi.
- Tak, samo się zapaliło. Tutaj, gdzie powietrze można niemalże kroić, bo jest tak gęste od wilgoci. Nie pogrążaj się.
- Nie wiem, nie znam się, a ten trup? A co, jeśli ożył i sam się podpalił?
- Dość tych żartów. - mag uciął tą, bezowocną już w jego mniemaniu, dyskusję. - Arcusie, bądź tak łaskaw dopilnować, by przywiązano tego osobnika do słupa. Nie będę mógł spokojnie pracować, mając świadomość, że dywersant krąży mi za plecami.
- Co? - marynarza trochę zatkało. Hashir spojrzał na niego bez cienia życzliwości.
- Powinienem ci od razu przeorać grzbiet batami, ale niech będzie, że przez wgląd na moją asystentkę, poczekam z tym, aż znajdziemy niezbite dowody na twoją winę.
Marynarz zamrugał z niedowierzaniem.
- Jesteś szalony. Mam tu tkwić w niewoli!?
- Wolisz może umrzeć? Z przyjemnością da się to załatwić.

- Dajcie spokój, chyba mu nie wierzycie? Od tej dzikiej magii mu się całkiem we łbie popierdoliło. - Feders zwrócił się teraz do robotników, szukając przychylnych twarzy. Zatrzymał wzrok na Arcusie.

- Tylko głęboko wbijcie ten słup, bo grunt grząski, a bydlę silne - doradził Ib-Hashir, spode łba zerkając wymownie na oskarżonego.
Awatar użytkownika
Borys
Krul
Posty: 5516
Rejestracja: 2013-02-16, 17:21
Tytuł: Wielki Chan Borysady
Has thanked: 46 times
Been thanked: 43 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Borys »

Dacius wytężał umysł, aby zapamiętywać najmniejsze detale. W swoich lasach znał każdy zakamarek, teraz musiał uczyć się wszystkiego od nowa. Zebrał trochę kory i ewentualnie inne nietypowe rośliny, może alchemicy czegoś się z nich dowiedzą.
Ale ta... ścieżka? Myśliwy przystanął i lekko przykucnął. W końcu dawno temu wysłano już tutaj ekspedycję, to bardzo możliwe, że to jej dzieło. Wziął do ręki kawałek drewna, starając się ocenić, jak dawno temu mogło być wykorzystane.
W tym całym skupieniu nie dosłyszał w pierwszej chwili słów Zahara.
- Hmmm... pajęczyna? - spytał. Najemnik pokazał myśliwemu znalezisko, a ten starał się dostrzec pająka, który musiał ją uwić. Potem szybko wrócił do tego, co zaangażowało go w pełni. - Wygląda na to, że znaleźliśmy się na jakimś starym trakcie. Pewnie z czasów pierwszej ekspedycji.
A następnie... odwrócił się i ruszył ostrożnie ścieżką.
Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault?
Wilhelm: No.
Jack: I'll pay you a million dollars.
Wilhelm: Okay.
Awatar użytkownika
Ranjir
Posty: 620
Rejestracja: 2013-05-08, 21:41

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Ranjir »

Arcus przemilczał całą burzę. Nie miał zamiaru mieszać się w bezsensowną kłótnię, lecz nie mógł zignorować Hasira, gdy ten zwrócił się do niego bezpośrednio.
- O ile zgadzam się, że Feders jest doskonałym podejrzanym, o tyle nie mam nad nim w zasadzie bezpośredniego zwierzchnictwa. W tym momencie decyzję o jego uwięzieniu może podjąć tylko Axlan, a jego nie ma. Nie znaczy to jednak, że nic z tym nie zrobię. W zaistniałej sytuacji wyznaczę jednego z moich robotników do pilnowania podejrzanego. - Inżynier gestem ręki wskazał najbliższego podwładnego.
- I nie próbuj nawet protestować. Nawet jak znowu srać pójdziesz, to na pewno nie sam, a i to za pozwoleniem. Z obozu masz się nie ruszać. Jeśli spróbujesz, to potwierdzisz podejrzenia i nie będziemy się pierzyć. - Mimo początkowo spokojnego głosu widać było, że Arcus też jest poirytowany całą sytuacją i nie zamierza dać się zahukać Federsowi.
- Poczekamy na Axlana. Przepyta wszystkich i zobaczymy co postanowi. A decyzja dowódcy jest nieodwołalna.
Awatar użytkownika
Harel
Posty: 281
Rejestracja: 2013-12-18, 19:48
Been thanked: 2 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Harel »

Trudno się było zdecydować, które gatunki zbierać, bowiem każda roślina wyglądała tu bardzo nietypowo. Pajęczyna nie miała właściciela, a przynajmniej Daciusowi nie udało się go zlokalizować. Wyglądała dziwnie, jakby nie pochodziła z tego miejsca. Był to raczej strzęp pajęczyny, który musiał się jakoś zerwać i teraz w nieładzie zwisał na gałęzi. Czy przyczyną był wiatr? A może jakieś inne siły? Zwierzęta?

Przynajmniej ścieżka nie budziła zastrzeżeń. Wyglądała na mocno zarośniętą, więc może faktycznie wybudowali ją dawni osadnicy. Przemaszerowali kilka chwil ścieżką, czując się dziwnie. Szło się przyjemnie, wartko, po w miarę twardym gruncie. Mieli świadomość, że kiedyś pracowali tu ludzie. Czuło się obecność innych, ducha cywilizacji, nawet jeśli ci inni nie żyli już od dziesięciu lat. A może to wcale nie jest dzieło poprzedniej ekspedycji? Gdyby było tubylcze, z pewnością Olah by o tym wspomniał. A może zostało wybudowane później, kilka lat po klęsce dawnej ekipy?

Rozmyślania przerwał mu koniec drogi, który nagle wyłonił się zza zakrętu. Wielkie głazowisko wieńczyło ścieżkę. Kamienie były grubo porośnięte zielonym i różowym mchem, dlatego dopiero po chwili zorientował się, że były ociosane.
Tak, to wyglądało jak kamienne bloki, układające się w zarys niewielkiej, dawnej konstrukcji.
Myśliwy przyjrzał się dokładniej sytuacji. Ta droga musiała prowadzić do wejścia. Kamienie z tej strony przypominały krótkie walce. Najwidoczniej budowla musiała posiadać wielkie kolumny przed wejściem, które się teraz zawaliły i zasłoniły wejście. Kiedy zerwał warstwę mchu i lepkiej glinki, spomiędzy dwóch kamieni wyzionęła czarna otchłań wnętrza. Być może udałoby im się przetoczyć kilka kamieni i dostać do środka? Kiedy przyłożył twarz do szczeliny, poczuł zimny powiew. Śmierdziało niemożebnie stęchlizną.
Nagle zauważył, że stoi na pierwszym stopniu schodów. Na kolejnym leżał pierwszy z kamieni, utrudniając rozpoznanie zejścia.

Więc tu się schodzi w dół.
W bagno? Jakim cudem?

- Nie podoba mi się to - mruknął Miras, kiedy i jemu udało się dopchać do szczeliny i zapuścić żurawia w ciemność. Zahar też zaczął rozkopywać mech, szukając innych dziur.

*

Ib Hashir zmarszczył brwi, słysząc tą odpowiedź.
- Gdzie jest Axlan? - zapytał spokojnie, choć w jego głosie wciąż jeszcze brzmiała nutka frustracji.
- No właśnie, gdzie Axlan? Czy mówił komukolwiek, dokąd idzie? - Xevary rozejrzał się po ludziach. Kręcili głowami bez słowa.
- Kto go widział ostatni? - spytał Ib Hashir.

- Ja... - niespodziewanie z magazynu doleciał ich niepewny głos Jeriny. - Iii... chyba powinniście coś zobaczyć - wskazała na wnętrze szopy, jednocześnie wymownie przewracając oczami.

Mistrz magii kiwnął głową na Arcusa, uznając, że ten powinien iść pierwszy. Jednocześnie zerknął w stronę Federsa, który stał z rękoma skrzyżowanymi na piersi i obserwował całą sytuację. To nie była pozycja winnej ofiary, tylko lidera, który z wysoko podniesioną głową kontroluje przebieg wypadków. Widać było, że nie przejął się ani trochę człowiekiem, który został wyznaczony do jego pilnowania. Wystarczyło zauważyć, że marynarz był od niego wyższy o głowę i prawie tyleż samo szerszy w barach.
- Serio to zrobiłeś? - spytał pilnujący go robotnik, najwyraźniej uznając, że wszyscy zajęli się Axlanem i nie zwracają na nich już uwagi.
Feders parsknął w odpowiedzi.
- Gówno prawda - mruknął tylko i usiadł na jednej ze skrzyń, która stała wystawiona nieco dalej od magazynu - dokładnie na tej, na której przesiadywali wcześniej razem z Jeriną.

Tymczasem inżynier pierwszy wszedł do magazynu, a za nim podreptał Xevary, Hashir i inni. Jerina przestawiła jedną ze skrzyń, aby mieli lepsze dojście. Kiedy Arcus wszedł między ładunki i minął filar z desek i materiałowych rulonów, aż przystanął, zaskoczony. Axlan siedział na ziemi między skrzynkami. Plecami opierał się o słup i był dosłownie skulony, tak, że głowę skrył między nogami.
Awatar użytkownika
Borys
Krul
Posty: 5516
Rejestracja: 2013-02-16, 17:21
Tytuł: Wielki Chan Borysady
Has thanked: 46 times
Been thanked: 43 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Borys »

Dacius rozglądał się zafascynowany okolicą, a potem nagle oprzytomniał i ruchem ręki cofnął Mirasa od szczeliny.
- Powinniśmy uważać. To... ym... tą konstrukcję... powinni zobaczyć Axlan i Arcus, ktoś z magów. Wygląda mi to bardzo nietypowo jak na coś, co miało być budynkiem z czasów pierwszej ekspedycji. Odsuńmy trochę te głazy, ale ostrożnie. Mamy tu coś, z czego zrobimy pochodnię?
Myśliwy nie był pewny swojej decyzji, ale ciekawość wzięła górę. Sprawdził jeszcze, czy szarfy są na swoich miejscach. Cholera wie, może tam kryje się jakieś paskudztwo?
Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault?
Wilhelm: No.
Jack: I'll pay you a million dollars.
Wilhelm: Okay.
Awatar użytkownika
Ranjir
Posty: 620
Rejestracja: 2013-05-08, 21:41

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Ranjir »

Gdy inżynier przechodził obok Jeriny, tak by tylko oma mogła usłyszeć jego słowa - W niezłe gówno nas wpieprzyłaś.
- Nie pchać się! Axlan chyba zasłabł od gównianego klimatu wyspy. Bierzcie się za swoje zajęcia, a naszą drogą alchemiczkę proszę bliżej. Na pewno zaraz postawi go na nogi.
Kiedy ludzie wrócili do wyznaczonych zajęć, można było zająć się kapitanem.
- Nie chcę się sprzeczać. Zobacz co mu jest i postaraj się mu pomóc, dobrze? - Uznawszy, że kobieta będzie wiedziała co należy zrobić Arcus zostawił dowódcę pod jej opieką i skiną na Ib Hasira prosząc go na słowo.
- Coś jest nie tak. I to konkretnie. Kiedy ostatnio rozmawiałem z Axlanem nie wyglądał za dobrze. Nie dziwi mnie nawet, że tak go znaleźliśmy. Był mocno przygnębiony, więc zgaduję, że to przez coś w powietrzu. Nie wiem, co i nie wiem czy chcę wiedzieć, bo obawiam się, że może to być związane z twoją obecnością tutaj. I żeby nie było! Jestem sceptykiem jeśli chodzi i magię, ale nie ignorantem. -Mówiąc, inżynier nerwowo wiercił stopą w ziemi. - Pozostaje jeszcze sprawa Federsa. Jeśli Axlan się rozłoży, trzeba będzie coś zrobić. Szczerze, to on sam mnie nic nie obchodzi, zwłaszcza, że coś widocznie kręci, ale nie można go ot tak zlinczować za kilka słów. Trzeba dowodu, bo morale siądzie, szlag trafi wyprawę, a mu tu pozdychamy.
Awatar użytkownika
Harel
Posty: 281
Rejestracja: 2013-12-18, 19:48
Been thanked: 2 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Harel »

- Mamy - zameldował Kari, który przezornie zabrał ze sobą bukłak z tłuszczem i szmatkę.

Zabrali się do pracy. Głazy nie chciały dać się ruszyć, ale kiedy usunęli mech ze szczelin, coś w końcu drgnęło.
- Uważaj trochę, bo mi palce zmiażdżysz - warknął Kari do Laominasa, kiedy próbowali razem przekręcić jeden z głazów. Tamten nic nie odpowiedział. Miras z Zaharem radzili sobie dużo lepiej - okazało się, że Zahar ma świetną krzepę i bardzo wytrzymałe dłonie, które pozwalały mu dobrze chwycić i szarpnięciami wprawiać głazy w drżenie.
Kiedy odsunęli dwa pierwsze głazy, na ich drodze stanął trzeci - był największy i kanciasty - wyglądał na głowicę kolumny. Zatarte zębem czasu zdobienia sugerowały trójkątne motywy geometryczne.

- Nie da rady tego wyciągnąć, jest już dwa stopnie poniżej poziomu gruntu - ocenił rzecz Laominas. - Chyba, że jakoś przetoczyć.
- Nie przetoczysz, to kwadrat - mruknął Miras.
- Dajcie coś długiego i wytrzymałego, zrobi się dźwignię - zaproponował Zahar, badając górę kamienia. - Tu zatkniesz i wyleci - pokazał na szczelinę pomiędzy kamiennym blokiem i schodami.
- Ale co? Miecz chcesz złamać? - Kari spojrzał na niego powątpiewająco. - Nie wytrzyma tego ciężaru.
Rozejrzeli się po sobie. Spojrzenie Zahara zatrzymało się na Daciusie. A może uda im się to zrobić w jakiś jeszcze inny sposób..?

*

Oczy Jeriny rozszerzyły się ze zdumienia. Nic jednak nie powiedziała, nie chcąc robić kolejnej afery.
Axlan ocknął się, kiedy stanęła nad nim grupa ludzi. Poderwał głowę. W jego wilgotnych oczach było coś bardzo niepokojącego. Cienie pod oczami były jakby ciemniejsze.
- Co? Nie, zostaw... - wymamrotał, odsuwając od siebie alchemiczkę. - Jest w porządku, ja.. ja się tylko... modliłem - wyznał. Na jego twarz powoli wracał kolor, a rysy nabierały ostrzejszego wyrazu.

Ib-Hashir ze spokojem wysłuchał komentarza Arcusa, choć w jego oczach nie było optymizmu.
- To, że współpraca z Gorią będzie koszmarna, nie jest dla mnie niespodzianką, ale nie spodziewałem się, że aż tak - rzekł tylko. Mag odszedł na kilka kroków, zbierając ponure myśli, po czym nagle odwrócił się do inżyniera.
- Chcesz czekać na dowód, żeby w międzyczasie spłonął namiot Amuru? Albo magazyn? Morale spada właśnie teraz, kiedy nie ma żadnego dowódcy, żadnej odważnej decyzji, żadnego kroku do przodu. Czekanie tylko to pogrąży. Trzeba go zlinczować jak najszybciej, dla publicznego przykładu.

Zamilkł na chwilę. Kiedy odezwał się znowu, w jego głosie zabrzmiało westchnięcie.
- Ja nie wydam rozkazów, bo mi nie ufacie. Poza tym, to głównie wasi ludzie trzęsą portkami. Musi to zrobić Axlan, albo ty, skoro już i tak zacząłeś wykraczać poza swoje kompetencje - dodał z arystokratycznie maskowaną złośliwością.

- Co tu się znowu dzieje, do cholery... - Z magazynu wyszedł Axlan, rozglądając się gniewnie po ludziach. Jego maska groźnego dowódcy była jednak coraz słabsza, a zmęczenie i niechęć zdawały się przebijać spomiędzy ostrych słów.
- Jest rozkaz do wydania - zaanonsował Ib-Hashir. - Rozmówcie się z Arcusem, ja pójdę obejrzeć miejsce pożaru, być może znajdę coś, co ułatwi podjęcie decyzji.
Axlan kiwnął mu głową, po czym podszedł do inżyniera.
- Sabotażysta spalił dom? Zaczął już działać tak otwarcie? - spytał, nie kryjąc przejęcia. - Kto..?
Awatar użytkownika
Borys
Krul
Posty: 5516
Rejestracja: 2013-02-16, 17:21
Tytuł: Wielki Chan Borysady
Has thanked: 46 times
Been thanked: 43 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Borys »

Dacius podrapał się po brodzie, w skupieniu przyglądając się przeszkodzie. A potem... rozłożył bezradnie ręce.
- Powinniśmy wrócić tutaj z Arcusem, on powinien wiedzieć jak oczyścić przejście. Poza tym nie wiadomo, co tam się czai w ciemnościach, bez Zahiry albo Ib'Hashira nie powinniśmy badać tego miejsca. Wracajmy po wsparcie - zasugerował.
Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault?
Wilhelm: No.
Jack: I'll pay you a million dollars.
Wilhelm: Okay.
Awatar użytkownika
Liadan
Posty: 1018
Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
Tytuł: Matka Gąska

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Liadan »

Na obrazie Ib-Hasira, jaki stworzyła sobie Zahira pojawiła się kolejna rysa. Czyżby ten spokój i opanowanie, jakim zwykle się Mistrz cechował było tylko maską, cienką powłoką, pod którą kryła się jego prawdziwa natura? Ale nie czas teraz na takie rozważania... W każdym razie mag opanował się na tyle, że Federsowi nie groziło chwilowo z jego strony bezpośrednie niebezpieczeństwo.
- Mistrzu - Zahira skłoniła się w tradycyjny sposób, (tak, że ktoś, kto nie był świadkiem sceny, która rozegrała się zaledwie chwilę temu, nie uwierzyłby, że między nią a magiem kiedykolwiek miała miejsce jakaś różnica zdań), - Arcusie (tu ukłon był znacznie bardziej wyniosły, gdyż skierowany do osoby zajmującej równą pozycję w hierarchii), wybaczcie, że was opuszczę, ale muszę sprawdzić, jak ten pożar wpłynął na Olaha.
Nie czekając, aż któryś z mężczyzn jej odpowie, Zahira odeszła w stronę ogniska kuchennego.

- Olachu, - alchemiczka schyliła się nad starcem i delikatnie dotknęła jego ręki - pozwól, że cię zbadam. Powiedz mi, czy odczułeś jakąś zmianę, gdy wybuchł pożar?
.......
W czasie, gdy starzec odpowiadał, Zahira sprawdziła, czy wyczuje od niego jakieś wibracje obcej magii, a także jego puls, temperaturę i stan skóry na twarzy i rękach, szczególną uwagę zwróciła na miejsce wyleczone po poprzednim jego pobycie na wyspie.
Jeszcze nie ukończyła swojego badania, gdy uwagę wszystkich zwróciło jakieś nowe zamieszanie, tym razem w przestrzeni składowej wyprawy. Wszyscy popędzili tam zaintrygowani, nawet Helma zostawiła swój kociołek i poszła sprawdzić, co się dzieje. Zahira została sama z hodowcą. Na taki moment właśnie czekała. Mimo, że zaciekawiony Olah również chciał udać się na miejsce zamieszania, zatrzymała go przy ogniu:
- Nie mamy za wiele czasu, a muszę ci powiedzieć coś ważnego - oznajmiła przyciszonym głosem. - Ib-Hasir twierdzi, że prawdopodobnie umrzesz, a w to akurat wierzę. Dlatego na wszelki wypadek nie oddalaj się nigdzie sam. Staraj się zawsze przebywać w takim miejscu, żebyś był widziany przez jak najwięcej osób. Nie jedz też i nie pij niczego, czego nie jedliby akurat wszyscy, a leki przyjmuj tylko ode mnie. Gdyby wyspa do ciebie przemówiła, nie wspominaj o tym nikomu poza mną. Jeśli cię ktoś zapyta, mów, że Pan Magii oczyścił twój umysł i nie pamiętasz niczego, co wydarzyło się podczas poprzedniej wyprawy. Zachowuj się jak starzec, któremu wiek pomieszał umysł i opowiadaj o swoim dzieciństwie i młodości. Dobrze też byłoby, gdybyś skarżył się na bóle rąk, nóg i może jeszcze głowy. To pozwoli mi spędzać z tobą więcej czasu i pod pretekstem leczenia da nam czas na spokojną rozmowę.
Nim zdążyła powiedzieć coś jeszcze od strony magazynu dobiegły ją wołania.
- Pamiętaj o moich zaleceniach, Olahu! A teraz nieco odpocznij przy ogniu - powiedziała już głośniej i ruszyła w stronę wzywających ją ludzi.
Weszła do namiotu magazynowego, a tam taka niespodzianka! Arcus publicznie oświadczył, że się z nią kłócić nie chce! Ale czego można się spodziewać po barbarzyńcy z Gorii? Kłócić się nie chce, bo pomocy akurat potrzebuje.
Schyliła się nad Axlanem i zbliżyła rękę do jego twarzy by sprawdzić, czy nie wyczuje od niego magii wyspy. W tym momencie dowódca otworzył oczy. Na jego stanowczy protest cofnęła dłoń, choć podane przez niego wyjaśnienie uznała za mało wiarygodne.
- Dobrze, Axlanie. Skoro nie chcesz pomocy, to nie będę ci się narzucać. Ale uważam, że powinieneś teraz wyjść z tego dusznego namiotu, nieco się posilić, a później wypić wywar wzmacniający, bo wyglądasz na bardzo zmęczonego.
....
Awatar użytkownika
Ranjir
Posty: 620
Rejestracja: 2013-05-08, 21:41

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Ranjir »

Chcąc nie chcąc inżynier streścił wydarzenia, które rozegrały się pod nieobecność dowódcy.
...
- No to teraz wiesz już jak to wygląda. Za cholerę nie wiem kto to mógł być. Feders pasuje aż na dobrze i w sumie dlatego powątpiewam, że to on. Ale z drugiej strony nie ma innego podejrzanego, więc jesteśmy w niezłej dupie. Do tego Hasir jakoś dziwnie się zachowuje. Zupełnie inaczej niż podczas rejsu. A co do zachowania, dlaczego byłeś w magazynie? Tylko daruj mi wymówkę o modlitwie. - Po poprzedniej rozmowie Arcus nie miał zamiaru bawić się w obchodzenie problemu. Znacznie lepszym rozwiązaniem było pytanie wprost.
Awatar użytkownika
Harel
Posty: 281
Rejestracja: 2013-12-18, 19:48
Been thanked: 2 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Harel »

Zahar wzruszył tylko ramionami. Popatrzył jeszcze chwilę na rozgrzebane zwalisko głazów i już miał ruszyć za innymi, kiedy w głowie zaświtał mu kolejny pomysł.
- No to zróbmy linę, obwiążmy górę głazu i ciągnijmy! - zaproponował nieoczekiwanie.

Może nie było to nawet głupie. Głaz był na tyle wysoki, że mogłoby się udać go przechylić, ale wtedy istniałoby ryzyko, że lina ześlizgnie się z niego.
- W obozie są liny - mruknął Miras, sugerując, że i tak trzeba wracać. - Chyba, że chcesz je ukręcić z korzeni.

*

Olah spojrzał na nią półprzytomnie. Nie oponował, kiedy go badała. Nie wyczuła żadnych zmian. Słuchał ją z otwartymi ustami. Nie zdążył odpowiedzieć na jej prośby, wszystko działo się tak szybko. Kiedy Zahira pobiegła za wzywającymi ją głosami, odprowadził ją lekko zamglonym wzrokiem.

U Axlana także nie wyczuła żadnych istotnych zmian w aurze, choć moment, kiedy mogła dotknąć jego czoła, był bardzo krótki i dynamiczny, więc nie była niczego pewna. Dowódca wyszedł na prywatną rozmowę z Arcusem, a ona została przez chwilę sama w magazynie. Jerina wykorzystała moment.
- Co mu się dzieje? - spytała, podchodząc niespiesznie do alchemiczki. Były same, więc mogła sobie pozwolić na odrobinę szczerości. - Wyglądał, jak małe, zbite dziecko. Nie wierzę, że ktoś taki nami dowodzi - pokręciła głową ze zrezygnowaniem.

*

Axlan wysłuchał wyjaśnień. Jego wzrok krążył paranoicznie to tu, to tam, co chwila zatrzymując się na siedzącym nieopodal marynarzu.
- Feders. Feders - powtarzał niespokojnie. - Wczoraj wysyłał jakieś podejrzane listy na kontynent. Nie ufam mu... Nie wiem, czy zaufać Hashirowi. Może on wie więcej od nas? Wszyscy tu są dziwni.. A co jeśli ukarzemy niewinnego? Prawdziwy zdrajca będzie miał wolną rękę i uśpi naszą czujność - myśli dowódcy krążyły chaotycznie niczym nietoperze wypłoszone z jaskini. - Feders to łebski gość.. Nawoływał rano do spalenia... Głupotą byłoby zrobić to wieczorem i myśleć, że się nie domyślimy. Ale może to celowe zagranie, zagrał naiwnie, wiedząc, że to do niego nie pasuje, że to go oczyści...

- Co tu zrobić? Muszę coś zrobić, bo brak jakiejkolwiek reakcji tylko pogorszy sprawę! Czuję się taki... osaczony. - Axlan usiadł zrezygnowany, po czym, jakby zdał sobie sprawę, że nie może znowu schować twarzy w dłoniach, wstał szybko i chwycił inżyniera za poły kurtki.
- Arcusie. Ja tego nie wytrzymam - w jego oczach tańczyło szaleństwo. - Ja się nie nadaję, ja się zrzekam tej roli, zostawcie mnie w spokoju! - nieoczekiwanie odepchnął od siebie inżyniera, podnosząc głos, aż nawet siedzący kilkanaście metrów dalej Feders odwrócił ku niemu głowę.

Zaraz potem jednak złapał go znowu za ramię i przyciągnął lekko do siebie.
- Przepraszam, ja... - spuścił głowę, rozmasowując nabiegłe krwią oczy. - Arcusie, ja nie mogę już dłużej dowodzić tą wyprawą - wyznał, kiedy znowu podniósł na niego wzrok. - Przepraszam. To jest dobry pomysł... Ja... ja chyba wiem, co zrobię. Ja muszę odejść... To nie ma sensu.

Potrząsnął głową, jakby chcąc przywrócić jasność umysłu. Spojrzał bardziej przytomnie na Arcusa. W jego oczach zaświeciła nadzieja.
- Odejdę - rzekł. Rozejrzał się dookoła, aby mieć pewność, że nikt ich nie słyszy. - Przygotujcie mi namiot, zapas jedzenia. Zniknę w nocy, aby mój zabójca nie widział, w którą stronę poszedłem. Będę bezpieczny. Wrócę za kilka dni. A Ty obserwuj, czy ktoś mnie nie śledzi, czy ktoś się mną za bardzo nie interesuje, nie dopytuje. Jeśli to będzie Feders, to mamy sprawę rozwiązaną! Sabotażysta sam się zdradzi. On nie wie, że ja wiem o jego istnieniu, będzie pytał swobodnie.

Nagle spojrzał na inżyniera poważnie, niepokojąco przenikliwym, trzeźwym wzrokiem. Takim, jak dawniej.
- Ty przejmiesz dowództwo. Napiszę ci list upoważniający, a rano mnie już nie będzie. Zrób z Federsem, co uznasz za stosowne, byle by tylko ratować morale w grupie. Zastaw na nich pułapki, podpuszczaj, sprawdź zwłaszcza Federsa. Wrócę, jak mi się skończy prowiant, może do tego czasu uda Ci się rozpoznać dywersanta. Nie pozwolę się zarżnąć we śnie!

Wyglądało na to, że Axlan jest opętany myślą o przebywającym tu wśród nich zabójcy. Nie zwrócił w ogóle uwagi na fakt, że spłonął dom, na fakt, że Hashir się dziwnie zachowuje... myślał tylko o jednym. No i w tym wszystkim... umknęło mu gdzieś pytanie o to, co robił w magazynie.
Awatar użytkownika
Borys
Krul
Posty: 5516
Rejestracja: 2013-02-16, 17:21
Tytuł: Wielki Chan Borysady
Has thanked: 46 times
Been thanked: 43 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Borys »

- Dla bezpieczeństwa naszej małej ekspedycji sugeruję mimo wszystko powrót do obozu - wtrącił Dacius, ale jakby wbrew własnym słowom rozglądał się po otoczeniu w poszukiwaniu czegoś, co mogło zastąpić linę. - Inna sprawa, że zatrzymaliśmy się tu zaciekawieni, ale nie zbadaliśmy wciąż całej okolicy. Kto wie, może gdzieś w pobliżu znajdziemy jakiś ślad co do tej zagadki...
Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault?
Wilhelm: No.
Jack: I'll pay you a million dollars.
Wilhelm: Okay.
Awatar użytkownika
Ranjir
Posty: 620
Rejestracja: 2013-05-08, 21:41

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Ranjir »

- Nie. - W tym jednym słowie było tyle zdecydowania, na ile stać było inżyniera. - Nigdzie nie odchodzisz. Jeśli to zrobisz całą wyprawę trafi szlag. Możesz napisać mi upoważnienie, jasne, ale musisz zostać w obozie. Powiemy, że coś złapałeś, cokolwiek. Pogadam z alchemiczką, coś wymyśli. Z resztą większe ryzyko, że wleziesz w bagno lub, że coś cię tam zaatakuje, niż, że tu się coś stanie. Za mało tu nas żeby nikt nie zauważył. Dowódca wyprawy to nie jakaś chata. - Mówiąc ściszonym głosem Arcus wodził w zdenerwowaniu butem po piasku. - Szlag by to. Dobra, pisz teraz, ja sprawdzę ludzi. Tylko, na miłość bogów, nie uciekaj.
Ciągle zirytowany zaistniałą sytuacją inżynier podszedł Federsa przywołując jednocześnie dyskretnym gestem Jerinę, odsyłając jednocześnie parobka.
- Grajmy w otwarte karty, bo w innym przypadku długo tu nie pożyjemy. Po po pierwsze, wybacz tamto. Źle się stało, że wszyscy widzieli Axlana w tym stanie. P drugie, co jest w tej skrzyni? - Arcus nie miał zamiaru wskazywać konkretnego pojemnika. Był przekonany, że rozmówcy wiedzą o co mu chodzi. - Tylko bez chrzanienia, że nic szczególnego. Za bardzo tego pilnujecie, a to podejrzane. Do tego już dwie osoby chcą cię powiesić Feders. Nie jest miło, a ja nie lubię zabijać ludzi bez powodu. Daj mi więc powód, żeby do tego nie doszło. I nie podnoś się, bo ja ci nie grożę. Stwierdzam fakt, a sam władzę mam tu niewielką. Mogę tylko... doradzać. - Sugestia powinna być bardziej niż czytelna dla inteligentnych osób, a za takie miał właśnie Arcus swoich rozmówców. Inżynier uznał też, że lekki blef nakłoni parę do współpracy.
- Szczerość za szczerość, pomoc za pomoc. - Podsumowanie wypowiedzianych słów również było sugestią, gdyż niemal oczywistym było, iż Feder i Jerina mają jakieś "dodatkowe" zadanie na wyspie.
Awatar użytkownika
Liadan
Posty: 1018
Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
Tytuł: Matka Gąska

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Liadan »

- Nie wiem - odparła Zahira.- Właściwie, to nawet nie pozwolił mi się zbadać. Może to magia Wyspy tak na niego działa.... Ale to tylko mój domysł. Nie znam Gorii i Waszych zwyczajów, nie znam jego, ale faktycznie, jak na standardy Manaru, brakuje mu nieco charyzmy...
.....
- Tu nic nie jest takie, jakim się wydaje, każdy zdaje się nosić jakąś maskę, prowadzić jakąś własną grę - kontynuowała zapatrzona gdzieś w przestrzeń. Nie wiadomo, czy słowa te kierowała jeszcze do Jeriny, czy tylko głośno myślała.- Czy jest możliwe, że Wyspa wydobywa z nas PRAWDĘ o nas samych, pokazuje, jacy jesteśmy? Dziś Mistrz pokazał inne oblicze, niż to, które znaliśmy na co dzień. Teraz Axlan... Kto będzie następny? Tylko Olach wydaje się być tym, za kogo się podaje, ale czy aby na pewno? Stracił pamięć, a więc część siebie. Skoro jest niepełny, to również nie jest sobą...
......
- Właśnie, Olach! Jerino, mam prośbę. Olach boi się Ib-Hasira. Byłabym wdzięczna, gdyby twój przyjaciel zapewnił dyskretnie ochronę staruszkowi.
Chwila samotności i możliwość szczerej rozmowy szybko się skończyły, gdyż kobiety usłyszały, że ktoś zbliża się do przestrzeni magazynowej.
- Daj mi jeszcze nieco miodu do wywaru, przyda się dla Olacha, a i Axlanowi nie zaszkodzi, o ile zgodzi się go wypić - powiedziała alchemiczka tonem zwykłego składania zamówień.
Awatar użytkownika
Harel
Posty: 281
Rejestracja: 2013-12-18, 19:48
Been thanked: 2 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Harel »

Korzenie, wbrew temu, co mówił Miras, nie nadawały się na kręcenie lin - wszystkie były twarde i dosyć grube. Można by je ewentualnie rozbić na włókna, ale w ich położeniu z pewnością nie miałoby to wiele sensu. Z kolei gałęzie... niektóre drzewa bardzo przypominały wierzby płaczące, o giętkich witkach. Może i by coś z tego było?
- To idziemy dalej, wracamy, czy co? - przerwał rozmyślania myśliwego Zahar, przekrzywiając nieco głowę. Daciusowi brakowało dowódczej estymy, a oni to czuli. Mimo wszystko byli jednak posłuszni. Z pewnością miał na to wpływ jego autorytet w kwestii wiedzy o przetrwaniu w dziczy.

*

Axlan obserwował inżyniera rozchwianym wzrokiem, jakby nie wiedząc, jak się zachować. Nie takiej odpowiedzi się spodziewał. Przez chwilę na jego twarz wrócił groźny wyraz, lecz szybko ją opuścił.
- Jaki masz plan? Mam tu zostać na pastwę mordercy? O bogowie, co za koszmar mi zgotowaliście...
Rozumiejąc, że nie ma innego wyjścia, podreptał do ogniska, by przy jego świetle sporządzić stosowny dokument. Robiło się już bowiem ciemnawo, a słońce skryło się w gąszczu pobliskiego lasu. Tylko drobne promyki prześwitywały przez roztańczone gałęzie, we mgle przybierając postać długich smug wieczornego, czerwonego światła.
Było magicznie. Ale Axlan nie widział w tym magii. Widział zapowiedź krwi, której strumienie wkrótce nakarmią Wyspę...

*

Jerina słuchała uważnie alchemiczki. Jakby nawet nieco zbyt uważnie, pomyślała Zahira.
- Aj, wszyscy miękną, bo zła Wyspa i od razu się w dupach ze strachu przewraca - pokręciła głową rachmistrzyni. - Mężczyźni - przewróciła oczami. - A Olah normalny? Proszę cię, nie lepszy ani w cal...
Otworzyła szerzej oczy, słysząc prośbę o ochranianie Olacha.
- Jak Feders ma zapewnić ochronę, jak sam zaraz... - podniosła lekko głos, ale musiała szybko urwać, widząc, że nadchodzi Arcus.
- Dobra, niech ci będzie, dam ci jeden słoik... - zagrała perfekcyjnie, po czym zaczęła szukać notatnika, aby ukryć nadprogramowe emocje. - Gdzie te moje papiery..?

Znalazłszy notatnik na ziemi, szybko go podniosła, odpisała jeden słoik, skoczyła do magazynu, by dać go Zahirze, po czym poszła za Arcusem, nie wiedząc, czego się spodziewać. Wysłuchała w milczeniu jego słów i postanowiła się nie odzywać. Kiwnęła tylko głową, słysząc przeprosiny. Niech Feders się wypowie.

Marynarz jednak też siedział niewzruszony niczym stary manarski nomada i wpatrywał się w ogień paleniska.
- To szaleńcy - mruknął wreszcie. Podniósł wzrok na Arcusa, przyglądając mu się bacznie, jakby chciał przejrzeć jego reakcję na te słowa. Widząc, że nie obruszyły one inżyniera, kontynuował: - Chyba też im nie wierzysz, co?
Wyprostował się i oparł dłonie na udach. Westchnął, wiedząc, że nie ma zbyt wielu argumentów na swoją obronę.
- Nie mam pojęcia, co się tu odwala, ale wiem jedno: ja tego po prostu nie zrobiłem. Przysięgam, słowo... marynarza. Nie jestem debilem z mózgiem przeżartym tą całą magią... - prychnął z pogardą, dosyć jednoznacznie określając tym adresata swojego rozgoryczenia. Splunął gdzieś w bok, w stronę wciąż jeszcze dymiących zgliszczy.

*

Kiedy Zahira wróciła w krąg ogniska i zabrała się za przygotowywanie wywaru miodnego, zorientowała się nagle, że ktoś kładzie jej dłoń na ramieniu.
Axlan. Jego wzrok był tak smutny, że poczuła się, jakby przygnębienie wręcz spływało na nią przez jego rękę.
- Przepraszam. Ja... jednak chyba trochę jestem chory - wyjąkał dowódca. W drugiej dłoni trzymał jakiś świstek zapisanego papieru.

Helma spuściła wzrok i zapatrzyła się w swój kociołek.
Awatar użytkownika
Borys
Krul
Posty: 5516
Rejestracja: 2013-02-16, 17:21
Tytuł: Wielki Chan Borysady
Has thanked: 46 times
Been thanked: 43 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Borys »

- Sprawdźmy jeszcze najbliższą okolicę, a potem poinformujmy Axlana i Arcusa o tym, co tutaj odkryliśmy. To najlepsze wyjście - zasugerował Dacius, a potem ruszył dalej, wgłąb wyspy.
Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault?
Wilhelm: No.
Jack: I'll pay you a million dollars.
Wilhelm: Okay.
Awatar użytkownika
Ranjir
Posty: 620
Rejestracja: 2013-05-08, 21:41

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Ranjir »

- Tak jak mówiłem: to w co wierzę nie ma jakiegoś większego znaczenia. Jestem inżynierem, nie dowódcą. Ale nie odpowiedzieliście na moje pytanie. Pasujecie do załogi, a jednak trochę odstajecie. - Arcus wymownie spojrzał na wspomnianą wcześniej skrzynię. - I ktoś to wykorzystał. A przynajmniej tak mi się wydaje... Ja nie żartowałem z tymi otwartymi kartami. Jesteśmy w coraz większym bagnie. Każdy ma tu swoje interesy i zadania, ale czy na pewno są one warte ryzykowania życiem?
Awatar użytkownika
Liadan
Posty: 1018
Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
Tytuł: Matka Gąska

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Liadan »

Zahira jakiś czas kręciła się przy ogniu kuchennym, przygotowując zioła. Wreszcie stwierdziła, że wywar ma wystarczającą moc i już miała przelać go do kubka, by zanieść go Olachowi, gdy podszedł do niej Axlan. Słysząc jego prośbę, przygotowała jeszcze jeden kubek. Do obydwu kubków dorzuciła jeszcze dodatkowe zioła: dla Olacha uspokajające (melisę i szyszki chmielowe), a dla dowódcy o działaniu pobudzającym (skrzyp i rozmaryn). Całość po lekkim przestudzeniu posłodziła miodem i podała swoim pacjentom.
Wraz z nadciąganiem mroku wzrok alchemiczki coraz częściej wędrował ku krańcom obozowiska, ku ścieżce, którą ich towarzysze wyruszyli na zwiad. Z każdą chwilą była też coraz bardziej niespokojna - martwiła się o swego gadziego przyjaciela: gdzie jest?, dlaczego nie wraca? czy nic złego mu się nie stało? Wreszcie, nie mogąc dłużej znieść napięcia, również dla siebie przygotowała mieszankę róży, melisy i lipy. Siedząc tuż poza oświetlonym ogniem kręgiem obserwowała ludzi kręcących się po obozie.
Awatar użytkownika
Harel
Posty: 281
Rejestracja: 2013-12-18, 19:48
Been thanked: 2 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Harel »

W obozie zrobiło się spokojnie. Po tych wszystkich dziwnych wydarzeniach, każdy czuł się zmęczony i zdezorientowany.
Axlan, który stracił całkowicie reputację, podobnie było z mistrzem Hashirem, któremu przestano ufać...
Do kogo się zatem zwracać - nie wiedzieli ani Manarczycy ani Gorianie...
Na razie nikt jednak nie zamierzał rozstrzygać tego problemu, licząc najwyraźniej, że nowy dzień przyniesie nowe możliwości i nadzieje. Wybudowane namioty otoczyły palenisko i w końcu można się tu było poczuć jak w prawdziwym obozie. To dodawało nieco otuchy, a dziwna Wyspa nie straszyła już tak bardzo. Przynajmniej tyle...

Ludzie siadali przy ogniu, w milczeniu patrząc, jak Helma przygotowuje ich ostatni dziś posiłek. Niektórzy zerkali co jakiś czas w stronę słupa dymu, który wciąż wydobywał się ze zgliszczy spalonego budynku. Ib-Hashir wciąż tam był, i szukał dowodów na obciążenie Federsa...

*

Feders tymczasem przyglądał się Arcusowi, rozważając wcześniejsze słowa. W jego spojrzeniu niepewność biła się z rezygnacją.
Potem zerknął na dziewczynę. Ta westchnęła, wzruszyła ramionami, przewróciła oczami, aż w końcu kiwnęła głową.
- Ok, chcieliśmy podwędzić trochę tych pereł i spylić gdzieś na czarnym rynku - powiedział wprost oskarżony mężczyzna. - Ale to wszystko! Nikogo nie zabijać i nic nie palić - dodał od razu, podnosząc nieco głos.
- Skrzynia jest pusta - dodała Jerina. - Wstań, otwórz, pokaż mu.
Marynarz wstał, otworzył, pokazał. Faktycznie, była pusta.
- Oficjalnie są tam ściereczki, buteleczki i inne pierdółeczki, których nikt nigdy nie będzie używał, więc wywaliłam to za burtę - przyznała się Jerina. - Chcieliśmy tu przechowywać skradzione perły.

Feders rozłożył ręce przed Arcusem.
- Ot, takie... stare nawyki - mruknął, jakby to, co powiedział, nie było niczym specjalnym. - Czy teraz wyciągniesz mnie z tego bagna? - zapytał, jednak tonowi jego głosu trochę brakowało, by można go było nazwać proszącym.

*

Podczas gdy Olah wypił ziółka bez szemrania, Axlan powąchał uważnie, zamoczył wargi, pociumkał... Dopiero potem, ostrożnie, zaczął siorbać, krążąc jednocześnie przekrwionym wzrokiem po zgromadzonych wokół ognia współtowarzyszach. Gdzieś tu kryje się morderca... - mówiło jego przerażone spojrzenie, nikt jednak nie był w stanie odczytać tego przekazu. Ludzie rozmawiali coraz swobodniej, gdzieś pojawiały się pojedyncze śmiechy. Mało kto zwracał uwagę na dowódcę i jego paranoje. Nawet Olah nie obdarzał go jakąś wielką uwagą. Zamiast tego przyglądał się alchemiczce, jakby widział ją po raz pierwszy w życiu.
- Smutasz się, dziewczę? - zgadnął. - Czego ci trzeba? - zagadnął, zupełnie jakby wierzył, że jest w stanie jej jakoś pomóc.

*

Leśna ekipa ruszyła za Daciusem. Nie wiedzieć kiedy, spostrzegli, że wszechobecna mgła otacza ich coraz ciaśniejszym kręgiem. W lesie nie zwracali na to uwagi, ale kiedy szli wyrąbaną w nim ścieżką, mogli to wyraźnie ocenić - koniec ścieżki ginął we mgle już na kilkanaście kroków przed nimi.

- Ciemno - mruknął Zahar. - .. będzie zaraz - dodał, kiedy myśliwy zwrócił na niego swoją uwagę. - Daleko idziemy? - zapytał rosły manarczyk, pewnym siebie głosem paradoksalnie chcąc zamaskować niepewność. Las gęstniał, wyciągając ku nim swoje poskręcane gałęzie ze starymi sękami, przypominające niekiedy macki pradawnych potworów.
Szli wzdłuż ścieżki, która niespodziewanie skręciła w lewo. Jeśli będą kontynuować wędrówkę po ścieżce, według orientacji Daciusa, powinni w ten sposób wrócić do domu. Jeśli chcą iść wgłąb wyspy, będą musieli odbić w prawo, co wiązało się z zejściem z utwardzonej nawierzchni i przebijaniem się przez coraz to mocniej gęstniejący las.

Nagle, na granicy widoczności, coś w gąszczu drzew rozbłysło delikatnym światełkiem. Blask zamigotał dosłownie na pół sekundy, oświetlając pobliskie liście i pnie drzew, po czym zgasł i wszystko wróciło do normy. Nie widzieli światła bezpośrednio, jedynie to odbite.
Awatar użytkownika
Liadan
Posty: 1018
Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
Tytuł: Matka Gąska

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Liadan »

Zahira nie bardzo wierzyła, że Olach może jej w jakiś sposób pomóc, chociaż... Jego wizja podczas rytuału oczyszczenia była ważna, a teraz należało doprowadzić do tego, żeby wykorzystać zawarte w niej wskazówki. Poza tym poczucie, że jest się potrzebnym i zdolnym do pomocy innym jest bezcenne. Może uda mu się znowu nakierować ją na coś, co mogłoby pomóc? Uśmiechnęła się więc do staruszka:
- Tak, Olachu, martwi mnie wiele rzeczy. Niepokoję się o los Mucevhere'a, bo minęła już doba odkąd - na moją prośbę - wybrał się na krótki zwiad, a on jeszcze nie wrócił. Przeraża mnie ta wyspa z jej dziwną magią. Nie wiem, komu mogę zaufać, bo wszyscy zdają się być kimś więcej, niż się do tego przyznają. W ogóle ta wyprawa jest sama w sobie dziwna: biorą w niej udział osoby, których cele są tak sprzeczne, że aż niemożliwe do pogodzenia. Do tego nie mamy przywódcy, który potrafiłby wyprawą pokierować. Coraz silniej zaznacza się rozdźwięk między poszczególnymi grupkami. Jeśli tak dalej pójdzie, niedługo sami się pozabijamy. Co jeszcze? Nie mam laboratorium, a bez niego moje możliwości są bardzo ograniczone. Chciałabym, by zwiadowcy już bezpiecznie wrócili do obozu. Przy tym czuję się taka bezsilna. Nie mogę nic zrobić - muszę czekać tutaj bezczynnie na rozwój wypadków.
Awatar użytkownika
Borys
Krul
Posty: 5516
Rejestracja: 2013-02-16, 17:21
Tytuł: Wielki Chan Borysady
Has thanked: 46 times
Been thanked: 43 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Borys »

Dacius wstrzymał gestem swoich towarzyszy, wpatrując się w miejsce, w którym przez chwilę rozbłysło światło.
- Od ogników trzymamy się z daleko, zazwyczaj podążanie za nimi źle się kończy - mruknął. - Znam parę legend i historii na ten temat, których wolałbym sobie nie przypominać. Wracamy do obozu, musimy poinformować resztę o naszych znaleziskach.
Jak powiedział, tak uczynił. Wkrótce prowadził wyprawę do obozu, mając oczy i uszy szeroko otwarte.
Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault?
Wilhelm: No.
Jack: I'll pay you a million dollars.
Wilhelm: Okay.
Awatar użytkownika
Ranjir
Posty: 620
Rejestracja: 2013-05-08, 21:41

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Ranjir »

- Nie wierzę, po prostu nie wierzę... Pilnowaliście tej skrzynki jak nie wiadomo czego, a jest pusta? - Arcus był już wkurzony całą tą sytuacją. Już, już zbliżał się przełom, a tu... pusto. - Nie mogę nic obiecać. Jak tak dalej pójdzie, to szlag to wszystko trafi i skoczymy sobie do gardeł z Manarem. Nie mam zamiaru nikogo wieszać bez powodu, a powodu na razie nie ma. Jedynie podejrzenia, a i to marne. I tyle. Nie właź w oczy Hasirowi. Podczep się pod Daciusa, za każdym razem jak będzie łaził po wyspie. Bak będzie lepiej.
Uznając rozmowę za skończoną inżynier poszedł do ogniska, do Axlana. Upewniając się, że nikt nie usłyszy jego słów, zaczął rozmowę. - Daj ten papier. Im mniej osób to zobaczy tym lepiej. Mam pomysł jak to rozwiązać. A przynajmniej spróbować. Pogadam z tymi z patrolu. Byli za obozem, więc nie mogą mieć z tym nic wspólnego. - Mimo, że słowa były dość szorstkie, to Arcus ciągle starał się mówić z szacunkiem. Mimo, że z nerwicą, to Axlan ciągle był dowódcą wyprawy. Skinąwszy głową na odchodnym, mężczyzna poszedł dalej. Złość zaczynała ustępować zmęczeniu. Jeszcze dwie rozmowy przed nim. Na razie. Jutro może być jeszcze gorzej.
Znalazłszy się blisko rozmawiającej Zahiry mężczyzna dał znać, że chce porozmawiać. Sam na sam. Odczekał, aż alchemiczka zakończy rozmowę, po czym podszedł nie zwlekając. - Przychodzę zakończyć nasz błahy spór. Dostaniesz swoje laboratorium. Za duży tu syf, żeby się o to kłócić. Będzie polowe, ale będzie. Jednakże potrzebuję pomocy. Uprzedzam, że musi to zostać między nami, nawet Ib-Hashir nie powinien tego wiedzieć. Potrzebuję, żebyś "popilnowała" Axlana. Jest trochę roztrzęsiony, przewrażliwiony, a może nawet gorzej. Obawiam się, że mógł coś złapać. Z resztą sama sprawdź, znasz się na tym przecież. Najlepiej jakbyś mogła dać mu coś na spokojny sen. To mu się na pewno przyda. I, jeśli masz jak, to może jakaś mieszanka pobudzająca w rozcieńczonym winie? Tak ze dwa bukłaki? Chcę rozstawić warty w nocy. Mogę liczyć na twoją pomoc? - Wcześniej coś takiego nie przeszłoby dumnemu inżynierowi przez gardło. Teraz jednak irytacja na kobietę ustąpiła najpierw złości na całą sytuację, a następnie zmęczeniu. Uważny słuchać mógłby też dostrzec nutkę rezygnacji w głosie Arcusa.
Po kolejnej skończonej rozmowie przyszła kolej na ostatnią. Inżynier udał się na skraj lasu, tak gdzie najprawdopodobniej powinni wyjść zwiadowcy. Widząc sylwetki majaczące między drzewami skorygował swoją pozycję i czekał, aż mężczyźni znajdą się w zasięgu głosu. - Witajcie z powrotem. Zanim rozsiądziecie się wokół ogniska i odpoczniecie, muszę omówić z wami jedną, ważną sprawę. Tak, teraz i tutaj. Podczas waszej nieobecności doszło do pewnego... incydentu. Ktoś podpalił jeden z budynków. Ten z trupem. I tu pojawiacie się wy. Nie było was w obozie, a jeśli żaden z was nie oddalił się od głównej grupy, to jesteście poza podejrzeniami. Z tego powodu potrzebuję, żebyście wzięli warty tej nocy. Dla złagodzenia sytuacji. Odpocznijcie teraz, póki wszyscy są na nogach, a później... Cóż, prosiłem Zahirę o ziółka pobudzające. Będzie dobrze. Macie pytania?
Awatar użytkownika
Liadan
Posty: 1018
Rejestracja: 2013-03-01, 18:06
Tytuł: Matka Gąska

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Liadan »

Spoiler
Pokaż
Co prawda powinnam poczekać na odpis naszego mistrza, ale... Harel, mam nadzieję, że się nie obrazisz.
Działanie mojej postaci jest bezpośrednią reakcją na działanie postaci Ranjira, a czekanie z odpisem byłoby niepotrzebnym (moim zdaniem) przeciąganiem, przynajmniej do momentu, gdy Zahira zabrała się za przygotowywanie miksturki. Jeśli miałoby to być jakimś problemem, to mogę post zedytować lub usunąć
Zahira rozmawiała właśnie z Olahem, gdy zbliżył się do nich Arcus. Inżynier zatrzymał się w odległości zapewniającej prywatność rozmowy i dał znak, że chciałby porozmawiać z Zahirą sam na sam. Alchemiczka nie kazała mu na siebie długo czekać. Zamieniła jeszcze kilka zdań ze starcem, obiecała, że jeszcze do niego zajrzy i podeszła do oczekującego na nią Arcusa.
- Chciałeś ze mną rozmawiać. W czym mogę być ci pomocna?- spytała.
.......
Wysłuchała uważnie słów inżyniera i słysząc jego propozycję, obdarzyła go jednym ze swoich najpiękniejszych uśmiechów:
- Na budowę laboratorium nie naciskałam dla fanaberii, ale bez niego moje możliwości są bardzo ograniczone - wyjaśniła.- Alchemia to nauka ścisła i wymaga stosowania określonych prawideł. Ty też nie podjąłbyś się budowy katedry czy pałacu dysponując jedynie kartką papieru i przypalonym patykiem do rysowania. Tak samo jest ze mną. W tej chwili moje możliwości ograniczają się praktycznie do przygotowania kilku prostych naparów z podstawowych ziół. Będę więc wdzięczna za wszystko, co choć trochę je zwiększy.
.....
- Jeśli chodzi o naszego dowódcę, to dostał ode mnie napar. Zdaje się, że nawet nieco go wypił...- jej spojrzenie powędrowało w kierunku Axlana nieufnie kosztującego napój.
.....
- Napój dla wartowników? Tak, zaraz się tym zajmę, ale... jeśli chcesz zachować dyskrecję, to wino będziesz musiał jakoś załatwić sam. Jeśli ja poproszę o dwa bukłaki wina, będzie to dziwne. Ale jeśli wręczę ci niewielką fiolkę leku, to nikt nie zwróci na to większej uwagi, szczególnie jeśli rzucisz tu i tam uwagę na temat jakiejś drobnych dolegliwości.
.....
Po skończonej rozmowie alchemiczka, zgodnie z obietnicą, wybrała nieco ziół ze swoich zapasów i przyrządziła mocny napar. Przelała go do niewielkiej buteleczki i korzystając z chwili, gdy inżynier był sam, wręczyła mu miksturę:
- Oficjalnie masz brać tego "leku" po dwie krople do każdego posiłku. Proponuję więc, po wykorzystaniu naparu napełnić buteleczkę czystą, przegotowaną wodą i postępować według tego zalecenia. A miksturę rozlej, jak chciałeś, do dwóch bukłaków, obojętnie wina czy wody.
Awatar użytkownika
Harel
Posty: 281
Rejestracja: 2013-12-18, 19:48
Been thanked: 2 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Harel »

[nie ma sprawy, Lia. Przepraszam za nieodpisywanie.]

Feders przyglądał się spode łba Arcusowi.
- Nie pilnowaliśmy. Po prostu siedzieliśmy na niej - mruknął, trochę rozczarowany słowami inżyniera. Myślał, że coś się zmieni, gdy tymczasem... jego sytuacja wcale się nie poprawiła.
- Nie chcemy konfliktu z Manarem - dodała Jerina. - Mogę zaręczyć, że nie będziemy do niego dążyć, prawda Fed?
- Prawda. Ale jak ten gnojek jeszcze raz choć wskaże mnie palcem, to ja za siebie nie ręczę.
Kobieta westchnęła. Na szczęście ich zapewnienia niespecjalnie interesowały Arcusa.
- Ma rację, podczep się pod Daciusa - powiedziała magazynierowa, kiedy inżynier odszedł. - To raczej niegroźny łeb, a przynajmniej będziesz miał zawsze świadka, żeś czysty.
Feders milczał.

- Nie wiem, czy zasnę spokojnie tej nocy - mruknął w końcu, wpatrzony w dal.
Dziewczyna z wahaniem położyła rękę na jego szerokich barkach.

*

Słysząc prośbę, Axlan przerwał siorbanie. Poszperał po kieszeniach i bez słowa dał papier Arcusowi. Spoglądał na niego niepewnie, dziko, jak na zupełnie obcego mężczyznę. Paradoksalnie widać jednak też było, że mu ufał.

*

Olah pokiwał głową ze zrozumieniem, kiedy alchemiczka skończyła się zwierzać.
- Przynajmniej w jednym mogę ci pomóc - uśmiechnął się dobrotliwie. - Spróbuję. One nie są złe... - wymamrotał, kładąc się na boku. Wyglądało na to, że idzie spać. Zahira nie bardzo rozumiała, co miał na myśli, ale nie chciała dopytywać. Skoro zamknął oczy, niech odpoczywa, pogadają o tym jutro. Tym bardziej, że właśnie zbliżył się do niej Arcus.

*

Było już całkiem ciemno, kiedy ekipa zwiadowców dotarła na skraj obozu. Czekał tam na nich Arcus z nietypowymi informacjami.

Koniec Dnia Drugiego

Obrazek

Noc Druga

[dokończcie na spokojnie wszystkie rozmowy i czynności, rozstawcie wartowników, zróbcie co tam chcecie. Nie musicie od razu iść spać.]

Mgła snuła się na granicy obozu, wyraźnie bojąc się zbliżyć w krąg światła rzucanego przez ognisko. Najedzeni ludzie kładli się spać do świeżo postawionych namiotów, ciesząc się z coraz bardziej ludzkich warunków bytowania. We wnętrzach wilgoć nie doskwierała już tak bardzo, ale najważniejsze był komfort psychiczny, iluzoryczne poczucie oddzielenia od bagnistej Wyspy, granica wyznaczona między światem obcym i oswojonym, rodząca złudne poczucie bezpieczeństwa...

Niektórzy jednak spali na zewnątrz, przy ognisku centralnym. Był to Olah, który zasnął tak, jak go zostawiono, Helma, która zaoferowała się, że będzie czuwać nad ogniem, oraz Axlan, który zasnął w dziwnej pozie, z pustym kubkiem w dłoni. Na koniec dołączył do nich także Kamar, któremu z jakichś przyczyn nie uśmiechało się spać pod namiotem.

Cisza przejmowała Wixen w swoje władanie. Robiło się spokojnie, bardzo spokojnie. Unoszący się słup dymu zniknął w ciemnościach nocy, ale o pożarze wciąż przypominały ciche szmery dochodzące z ruin budowli. Najwyraźniej Ib Hashir wytrwale przesuwał tam jakieś spalone deski. Zasłuchani w tych dźwiękach, Jerina z Federsem wciąż siedzieli na swojej skrzyni, wpółobjęci i zamyśleni, nie spiesząc się do zapadnięcia w sen...
Awatar użytkownika
Borys
Krul
Posty: 5516
Rejestracja: 2013-02-16, 17:21
Tytuł: Wielki Chan Borysady
Has thanked: 46 times
Been thanked: 43 times

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Borys »

Dacius widząc Arcusa najpierw się przestraszył, że coś się stało w obozie albo uznano ich za zaginionych. Wysłuchał uważnie słów inżyniera, a potem spojrzał z niedowierzaniem na swoich towarzyszy jakby zastanawiając się, co oni o tym myślą.
- Znaczy... jak... Warty weźmiemy, pewnie - myśliwy nie wiedział jakich słów użyć. - Ale jak to ktoś podpalił jeden z budynków?! Po co? To straszne...
Ruszył w stronę obozu, zamartwiając się tym co tam zastanie, ale nagle przypomniał coś sobie, zatrzymał po paru krokach i zbliżył do Arcusa.
- Znaleźliśmy w lesie jakąś starą kamienną budowlę... z kolumnami i w ogóle... powinieneś to zobaczyć! Głazy zasypały przejście, z pewnością znajdziesz jakiś sposób, żeby je usunąć! To miejsce być może pozwoli nam rozjaśnić co się stało z poprzednią ekspedycją! - opowiadał z przejęciem.
Jack: Wilhelm, wanna come work for me and open a vault?
Wilhelm: No.
Jack: I'll pay you a million dollars.
Wilhelm: Okay.
Awatar użytkownika
Ranjir
Posty: 620
Rejestracja: 2013-05-08, 21:41

Re: 2. Grzyb na dłoni

Post autor: Ranjir »

- Tak, samo się nie zapaliło. - Widać było, że Arcus jest mocno zmęczony mijającym dniem. - Siedźcie po dwóch w trzech zmianach. Nie obawiamy się raczej, że coś wyjdzie z lasu, ale zawsze lepiej być zabezpieczonym...
Słysząc o budowli Arcus nieco się rozbudził. - Ciekawe, rzeczywiście przydałoby się to zbadać. Może pójdziemy jutro, ale najpierw trzeba skończyć obóz. Chodź do ogniska, opiszesz mi jak to wyglądało. Zrobię szkic i się nad tym zastanowię.
Zanim Arcus wziął się za rysowanie, poprosił Helmę o dwa bukłaki z wodą z niewielkim dodatkiem wina. Sprawnie wymieszał zawartość z ziołami od Zahiry i usiadł przy ognisku. Przyjąwszy, że to Dacius będzie dowodził wartą inżynier przekazał mu bukłaki mówiąc co jest w środku, a następnie wziął się za szkicowanie wspomnianej budowli. Kiedy rysunek był już gotowy Arcus poświecił trochę czasu na analizę budowli, a następnie poszedł spać.
ODPOWIEDZ

Wróć do „Perłowy Renesans”